ပါတော်မူ ရုပ်ပုံလွှာ
ပါတော်မူ ရုပ်ပုံလွှာ
" ကဒဏ်ထီးဖွင့်၊ ဆဲ့တစ်ဆင့်တွင်၊ ရာမင်းဘုရင်၊ သီပေါရှင်လျှင်၊ မြန်ခွင်စိုးခဲ့၊ တန်ခိုးမဲ့၍၊ နှစ်ဆယ့်ခုနစ်နှစ်၊ နန်းစံရှစ်တွင်၊ စစ်ဗိုလ်သေနင်၊ စလေတင်လျှင်၊ နန်းခွင်ဝင်ရောက်၊ မင်းရွှေမှောက်ကို၊ သူ့နောက်ခေါ်ရာ၊ ယာဉ်စကြာဖြင့်၊ ရတနာဂီရိ၊ မျှို့ထူးရှိသည့်၊ အိန္ဒိယသို့၊ ဆောင်ယူပို့ရှင့် "အမည်မသိ စာဆိုတစ်ဦးက " ပွဲမှာအောင်စေ " ချီဧကပိုဒ်ရတုတွင် ပါတော်မူအကြောင်းကို ဤသို့ဤပုံ ရေးဖွဲထားပါသည်။ စာဆို၏ အလိုအရ သီပေါမင်းကို ' စလေတင် ' (ဆလေဒင်)က ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင် သွားသည်ဟု နားလည်ရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ သီပေါမင်းကို ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင် သွားသူများတွင် ဆလေဒင်လည်း တစ်ဦးပါဝင်သည် မှန်ပါ၏။ သို့သော် တကယ်ဖမ်းဆီးသူကား ဆလေဒင် မဟုတ်ပါ။ ဆလေဒင်က ကိုယ်စားပြုထားသော ' ဗြိတိသျှနယ်ချဲ့ ' သာဖြစ်ပါသည်။
လောကကို အပိုင်ကြံ၍၊ နိုင်ငံပါယူတဲ့ ခေတ်တွင်မှ၊
ရှစ်ခွင်ဗလောင်ဆူ၍၊ မကြည်ဖြူ ပြည်သူတို့ ညှိုးပြန်တော့ ...
နယ်ချဲ့အရင်းရှင်စနစ် ထွန်းကားသောခေတ်၏ သရုပ်ကို စာဆိုဦးကြော့က ဤကဲ့သို့ တိုတိုနှင့်ထိမအောင် စာဖွဲ့ခဲ့ဖူးသည်။ " လောကကို အပိုင်ကြံ၍ နိုင်ငံပါယူသည့် " ထိုခေတ်ကြီးတွင် မြန်မာနိုင်ငံသည်လည်း အပိုင်ကြံသိမ်းယူခြင်း ခံလိုက်ရသည့်အတွက် ပါတော်မူ အရေးအခင်းကြီး ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရသည်မှာ အများအသိပင် ဖြစ်ပါသည်။
' ပါတော်မူ ' ဟူသော စကားကို မြန်မာတိုင်းသိကြသည်။
သိရုံမျှမဟုတ် ထိုစကားကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ဝမ်းနည်းကြေကွဲသော ခံစားမှုအရှိန်အငွေ့ကလေးများ ယှက်သန်းလာမြဲ ပင်။ ထီးကျိုးစည်ပေါက် ဖြစ်ခဲ့ရသော၊ လွတ်လပ်ရေး ဆုံးရှံုးခဲ့ရသော ဖြစ်ရပ်ကို ပြန်သတိရပြီး စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရမြဲပင်။
ကျွန်တော်သည်လည်း ပါတော်မူအကြောင်းကို ငယ်ငယ်ကတည်းကပင် လူကြီးသူမများထံမှ ပုံပြင်သဖွယ် နားထောင်ခဲ့ ရသည်။ နားထောင်ရင်း သီပေါမင်းကို ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားသည့် မြင်ကွင်းကို တရေးရေး မြင်ယောင်ကာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်ခဲ့ ရသည်။ ဒေါ်စိန်ပါတီ၏ ပါတော်မူ သီချင်းကို ကြားရပြန်သောအခါ ပို၍ပါင် ခံစားမှုအရှိန် တက်ခဲ့ရပြန်သည်။
" ရေမြေ့ရှင်ကို ယူငင်သွားတော့၊ လူရှင်အများက ကြေကွဲကြရှာ ရေနည်းငါးပုံညီ၊ ေဩာ် ... သီပေါရာဇာ ပါတော်မူလေပြီ "
ဟူသော သီချင်းသံကို နားထောင်ရင်း သီပေါမင်းကို သနားမဆုံး ခံစားခဲ့ရပါသည်။
စာကလေး ပေကလေး အတန်အသင့် ဖတ်လာသောအခါ ' ပါတော်မူ ' သည် သီပေါမင်း၏ သနားဖွယ် ဖြစ်ရပ်မျှသာမကဘဲ အမျိုးသားရေး ဆုံးရှံုးမှုကြီး တစ်ရပ်အဖြစ် လေးနက်သော အဓိပ္ပါယ်ကို ဆောင်နေကြောင်း သဘောပေါက်လာရသည်။ သို့သော် ငယ်ငယ်က စိတ်ထဲမှာစွဲခဲ့သော ပါတော်မူမြင်ကွင်းသည် ပျောက်၍မသွားဘဲ၊ စိတ်ထဲမှာ စွဲထင်ကျန်နေဆဲသာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် " ပါတော်မူ ကာလတုန်းက တကယ့်မြင်ကွင်းဟာ ဘယ်လိုနေမှာပါလိမ့် " ဟူသောအတွေးဖြင့်၊ စာပေအထောက်အထားများ၏ အကူအညီ ယူပြီး " ပါတော်မူ ရုပ်ပုံလွှာ " ကို ပုံဖော်ကြည့်မိသည်။ ထိုအခါ ငယ်ငယ်က ကိုယ့်စိတ်ကူးနှင့်ကိုယ် ပုံဖော်ခဲ့ဖူးသော မပီမသ ရုပ်ပုံလွှာသည် ပို၍ပီပီသသ ဖြစ်လာပါသည်။
မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၂၄၇ ခုနှစ်
ခရစ်နှစ် ၁၈၈၅ ခုနှစ်
အင်္ဂလိပ်မြန်မာ တတိယ စစ်ဖြစ်ချေပြီ။
ရတနာပုံ နေပြည်တော်တွင် အင်္ဂလိပ်တပ်များ ချီတက်လာတော့မည် ဟူ၍ ကောလဟလများ ပျံ့နှံ့နေသည်။ လူအများ ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်နေသည်။
မင်းဌာနီ ပြည်ပါလျှောချင်တော့၊ သီပေါဘုရင်ရှိစဉ်က၊ ဗောဓိပါ အမူယွင်းပါလို့၊ လူချင်းပင် လူကိုဖမ်းသည်ဟု၊ မချမ်းမသာ ပရမ်းပတာ နှုတ်စကားတွေနှင့်၊ လှုပ်ရှားကာ ကောလာဟလ၊ ပြောရှာကြ၊ ကိန်းလန့်ပုံ။
မောင်းထောင် ဦးကျော်လှ၏ သံချိုတစ်ပုဒ်တွင် တွေ့ရသည့်အတိုင်း လူလူချင်း ဖမ်းနေသည်ဟူသော ကောလာဟလမျိုး ပေါ်ပေါက်ကာ အထိတ်တလန့် ဖြစ်နေကြသည်။ မြန်မာတို့ဘက်က အစစ အရေးနိမ့်ခဲ့ပြီး။ အင်္ဂလိပ်တပ်များက ရတနာပုံ နေပြည်တော်သို့ ချီတက်သိမ်းပိုက်ရန် အသင့်ဖြစ်နေကြချေပြီ။
တန်ဆောင်မုန်း လပြည့်ကျော် ခုနစ်ရက်
နိုဝင်ဘာလ နှစ်ဆယ့်ရှစ်ရက်
အင်းဝတွင် အသင့်ရှိနေသော အင်္ဂလိပ်တပ်များသည် စစ်ဗိုလ်ချုပ် ဂျင်နရယ် ပရင်ဒါဂတ်၏ အမိန့်အရ နေပြည်တော်သို့ ရေကြောင်းဖြင့် ချီတက်လာကြသည်။
နံနက် ၆ နာရီ မိနစ် ၃၀ တွင် သင်္ဘောများ အင်းဝမှ စတင်ထွက်ခွာသည်။ သင်္ဘော ၂၈ စင်းနှင့် တွဲသမ္ဗာန်ကြီးများလည်း ပါသည်ဟု ဆိုသည်။
နံနက် ၁၀ နာရီတွင် ရွှေမြို့တော် အနောက်ပြင် ဂေါဝိန်ဆိပ်သို့ ဆိုက်ကပ်သည်။ မြို့သူမြို့သားများ ကမ်းလုံးညွှတ်မျှ လာရောက်ကြည့်ရှုကြသည်။ တအံ့တဩဖြစ်နေကြသည်။
သို့သော် နံနက် ၁၁ နာရီထိုးသည်အထိ ရွှေနန်းတော်မှ တစ်စုံတစ်ရာ အဆက်အသွယ် မပြုသည့်အတွက် ကာနယ်ဆလေဒင်က ကင်းဝန်မင်းကြီးထံ စာတစ်စောင် ပါးလိုက်သည်။ မြို့နှင့်နန်းကို အပ်ရေးအတွက် ဆွေးနွေးစီစဉ်ရန် ကင်းဝန်မင်းကြီး ဂေါဝိန်ဆိပါသို့ ဆင်းခဲ့စေလိုကြောင်း၊ မြန်မာဘုရင်မင်းမြတ် ကိုယ်တိုင်လိုက်ပါလာလျှင် ပိုကောင်းမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ မွန်းတည့်ချိန်ထိ စောင့်၍မှ အကြောင်းမပြန်ကြားလျှင် မိမိတို့ တောင်းဆိုချက်များ ရရှိရေးအတွက် အလိုရှိရာ ပြုလုပ်ရပါလိမ့်မည် ဖြစ်ကြောင်း စာထဲတွင် ဖော်ပြထားသည်။
အကြောင်းပြန်ကြားချက် မလာသဖြင့် နေ့ ၁ နာရီ မိနစ် ၃၀ တွင် တပ်များ ကုန်းပေါ်တက်လာကြပြီး ၂ နာရီတွင် ရွှေနန်းတော်သို့ စတင်ချီတက်ကြသည်။ ကင်းဝန်မင်းကြီးသည် ဆလေဒင်၏ စာကိုရသဖြင့် ဆင်စီးပြီး ဂေါဝိန်ဆိပ်သို့လာရာ အင်္ဂလိပ်တပ်နှင့် လမ်းမှာလွဲသွားသည်။ အင်္ဂလိပ်တပ်များသည် မြို့တော်တံခါး ငါးခုတွင် မြန်မာတပ်များထံမှ လက်နက်များကို သိမ်းယူပြီး နေ့ ၃ နာရီ တွင် တောင်ဘက်တံခါးသို့ ရောက်လာကြသည်။ ထိုစဉ် ပြန်လိုက်လာသော ကင်းဝန်မင်းကြီးနှင် ဆလေဒင်တို့ တွေ့ကြသည်။ ကင်းဝန်မင်းကြီးက ဆလေဒင် တစ်ဦးတည်း နန်းတော်သို့လိုက်ခဲ့ရန် ပြောသည့်အတွက် ဆလေဒင်က ပရင်ဒါဂတ်ကို အကျိုးအကြောင်း တင်ပြပြီး ကင်းဝန်မင်းကြီးနှင့် လိုက်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် အင်္ဂလိပ်စစ်သည် တစ်သောင်းကျော်တို့သည် ရွှေနန်းတော်၊ သစ်တပ် ပတ်ပတ်လည်တွင် ဝိုင်းထားပြီးကြချေပြီ။ မြို့တံခါး ၁၂ ရပ်တွင်လည်း တပ်များချထားပြီးချေပြီ။
ကင်းဝန်မင်းကြီးနှင့် ဆလေဒင်တို့ လွှတ်တော်တောင် အုတ်တိုက်သို့ ရောက်ကြသည်။ ကင်းဝန်မင်းကြီး၊ တောင်ခွင်မင်းကြီး၊ ရွှေတိုက်အတွင်းဝန်၊ ညောင်ရွှေစော်ဘွားကြီး စသော မှူးမတ်အစုံအညီနှင့် တွေ့ကြသည်။ ထိုအခါ ဆလေဒင်က မြန်မာဘုရင်မင်းမြတ် အထွက်အသွားမရှိရအောင် တာဝန်ခံရန် ကင်းဝန်မင်းကြီးကို ပြောသည်။ ကင်းဝန်မင်းကြီးကလည်း အရှင်နှစ်ပါးကို အင်္ဂလိပ်နိုင်ငံသို့ မယူပါနှင့်ဟု ပြောသည်။
ဆလေဒင်က ရှေ့တော်ဝင်လိုကြောင်း ပြောသည့်အတွက် ထိုမှူးမတ်များနှင့်အတူ သီပေါမင်းရှေ့တော်သို့ ဝင်သည်။ သီပေါမင်းသည် (ယိမ်းနွဲ့ပါး) နန်းစဉ်လက်သုံးတော်ဓားကို အအိမ်မှချွတ်ပြီး စွဲကိုင်ထားသည်။ စုဖုရားလတ်၊ ဆင်ဖြူမရှင်၊ သမီးတော် နှစ်ပါးနောက်လိုက် အထိန်းတော် အပျိုတော် မြို့စားရွာစားများ နှင့်အတူ တွေ့ရသည်။ အတွင်းဝန် ရွှေတိုက်ဝန် ပေါက်မြိုင်မြို့စားနှင့် သံတော်ဆင့် လက်နက်တိုက်ဝန် မြဝန်းလှေတော်အုပ်တို့က အင်္ဂလိပ်တပ်များ နန်းတွင်းသို့ ရောက်ကြောင်း လျှောက်ထားသည်။ ထိုအခါ ကင်းဝန်မင်းကြီးက အရှင်နှစ်ပါးကို မယူဘဲ ချမ်းသာရာရအောင် အင်္ဂလိပ်မင်း နောက်ဆုံးတောင်းဆိုသည့်အတိုင်း အခွင့် အရေးပေးပြီး လက်နက်အပ်၍ စစ်ရုပ်သိမ်းပြီးဖြစ်ကြောင်း ပြောသည်။ သီပေါမင်းကလည်း ရွှေနန်းတော်မှာ တစ်ရက်နှစ်ရက် စံလိုသေးကြောင်း၊ တောင်ဥယျာဉ်တော် နွေရာသီစံနန်းသို့ ပြောင်းရွှေ့စံရန် ဆန္ဒရှိကြောင်း မိန့်ကြားသည်။ ဆလေဒင်က စစ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ပရင်ဒါဂတ်ထံ တင်ပြပေးမည် ဖြစ်ကြောင်း၊ မနက်ဖြန်တွင် မြန်မာမင်းက မိမိကိုယ်ကို ပေးအပ်ရန်လိုကြောင်း ပြောသည်။ ညနေ ၅ နာရီတွင် ဆလေဒင် နန်းတော်မှ ပြန်ထွက်လာပြီး နန်းမြို့အရှေ့ဘက်တံခါးမှာ စောင့်နေသော ပရင်ဒါဂတ်နှင့် တွေ့ဆုံ၍ သီပေါမင်းက မိမိကိုယ်နှင့် တိုင်းပြည်ကိုအပ်ကြောင်း ခြွင်းချက်မရှိ လက်နက်ချကြောင်း အစီရင်ခံသည်။ ပရင်ဒါဂတ်က ဗိုလ်မှူးချုပ် ဝှိုက်အား တပ်ဖြင့် နန်းတော်ကို စောင့်ရှောက်ရန် တာဝန်ပေးခဲ့ပြီး၊ ကျန်တပ်များ သင်္ဘောသို့ ပြန်လည်ချီတက်သွားကြသည်။
တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ကျော်ရှစ်ရက်
နိုဝင်ဘာလ ၂၉ ရက်
နံနက် ၆ နာရီကစ၍ တံခါးနီတော် အတွင်းတံခါး ရွှေနန်းအဆောင်တော်များတွင် အင်္ဂလိပ်တပ်များ ဝင်ပြီးစောင့်နေ ကြလေပြီ။ နန်းတော်တွင်း ဝင်ခွင့်မရကြ၍ မင်းမိဖုရားတို့အတွက် စိုးရိမ်ပြီး အမှုထမ်းများ ငိုကြွေးကြသည်။
တောင်ဥယျာဉ်တော်အတွင်း စံနန်းတော်တွင် မင်းမိဖုရား သားတော်သမီးတော်များ ထွက်စံနေကြသည်။ ထိုစဉ် ဆလေဒင် က ရှေ့တော်ဝင်ပြီး နန်းစဉ်ရတနာ ကျောက်တော်များမှစ၍ မင်းသုံးရတနာများ မပျောက်မပျက်ရအောင် ထိန်းသိမ်းထားလိုကြောင်း လျှောက်ထားသည့်အတွက် အတွင်းဝန် ရွှေတိုက်ဝန်ပေါက်မြိုင် မြို့စားက ဆလေဒင်ကို စာရင်းနှင့်တကွ နန်းစဉ်ကျောက်များ ပေးအပ် ရသည်။ ငမောက်၊ လှော်ကားတင်လေး၊ လှော်ကားတင်ကြီး၊ ဆင်မတော်၊ စံကျောက်တော်၊ နဂါးဗိုလ် စသော ကျောက်တော်များ ပါဝင်သည်ဟုဆိုသည်။
ထိုနေ့နံနက်မှာပင် ပရင်ဒါဂတ် အမိန့်အရ အင်္ဂလိပ်တပ်များ သင်္ဘောမှ ချီတက်လာရာ နေ့ ၁ နာရီတွင် နန်းတော်သို့ ရောက်သည်။ တောင်ဥယျာဉ်တော်တွင် စံနေသော မင်းမိဖုရား တို့ကို ဟမ်ရှိုင်းယားတပ်များက အထပ်ထပ် စောင့်ကြပ်နေကြလေပြီ။
နာရီပြန်နှစ်ချက်တွင် ပရင်ဒါဂတ်နှင့် ဆလေဒင်တို့သည် ကင်းဝန်မင်းကြီး၊ တောင်ခွင်မင်းကြီး၊ တိုင်တားမင်းကြီး စသော မှူးမတ်ကြီးများနှင့်အတူ ရှေ့တော်သို့ ဝင်သည်။ တိုင်တားမင်းကြီးစသော မှူးကြီးမတ်ကြီးများနှင့်အတူ ရှေ့တော်သို့ ဝင်သည်။ တိုင်တားမင်းကြီးက လမ်းပြခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ညီလာခံခန်းမကို ဖြတ်ပြီး နွေရာသီ စံနန်းတော်ရှိရာသို့ ရောက်သည်။ ပရင်ဒါဂတ်နှင့် ဆလေဒင်တို့ ရှေ့တော်ဝင်စဉ် ဘုရင်မင်းမြတ်သည် ခါသာပိတ်ဖြူ ထိုင်မသိမ်းအင်္ကျီနှင့် ပန်းပွင့်ပါသော ပန်းရောင်ဗောင်းတော်ကို ဆင်မြန်းထားသည်ဟု ဆိုသည်။ မြေနန်းတော်အောက်က ရပ်နေသော ပရင်ဒါဂတ်နှင့် ဆလေဒင်တို့သည် ထိုင်နေသော ဘုရင်မင်းမြတ် ၏ ပခုံးစွန်းနှင့်ညီမျှရုံသာ ရှိသည်ဟု ဆိုသည်။ သူတို့သည် ယခင်ကကဲ့သို့ ဘုရင့်ရှေ့တော်တွင် ဖိနပ်ချွတ်စရာလည်း မလိုတော့ပြီ။
ဆလေဒင်က အရှင်နှစ်ပါးကို အင်္ဂလိပ်မင်းနိုင်ငံသို့ ယူမည်ဖြစ်၍ လိုက်ပါရန် လျှောက်သည်။ မင်းမိဖုရားတို့က ရက်ရွှေ့ နိုင်လျှင် ရွှေ့ပေးရန် မေတ္တာရပ်ခံရာ ပရင်ဒါဂတ်က မဖြစ်နိုင်ကြောင်းနှင့် ချက်ချင်းပင် သင်္ဘောသို့လိုက်ရန် ပြင်ဆင်ရန် ပြောသဖြင့် နန်းတော်မှ ထွက်ခွာရန် အစီအစဉ်ပြုလုပ်ရသည်။
သီပေါမင်းက အတွင်းနန်းတော်သို့ ဆယ်မိနစ်ခန့် ဝင်ကြည့်ခွင့်တောင်းပြီး မိမိစံခဲ့သည့် နေရာများကို ၄၅ မိနစ်ခန့်ကြာအောင် ကြည့်ရှုသည်ဟု ဆိုသည်။ မှူးမတ်များဘက်သို့ လှည့်၍ " ကျွန်ုပ်နောက်သို့ မည်သူလိုက်ပါ ကြဦးမည်နည်း " ဟုမေးရာ တိုင်တား မင်းကြီးနှင့် အခြားမင်းကြီးတစ်ပါးကသာ လိုက်ပါမည်ဟု လျှောက်ထားသည်ဟု ဆိုသည်။
စစ်သေနာပတိချုပ် ပရင်ဒါဂတ်၏ အမိန့်အရ လမ်းမကြီး တစ်လျှောက်တွင် အစောင့်တပ်များ ချထားသည်။ အမတ် ၂၃ မဒရပ် ခြေလျင်တပ်ရင်း ဦးဆောင်လျက် အမှတ် ၉ ပထမ ဖဲငါးပွင့်တပ်ရင်း၊ ဘုရင့်အမြောက်တပ်ဖွဲ့၊ ထို့နောက် မင်းမိဖုရား အခြွေအရံ များ၊ နောက်ဆုံးမှ ဘုရင့် ဝက်ဝံရေ ဦးထုပ်ဆောင်း ဝေလတပ်ဖွဲ့တို့ အစဉ်အတိုင်း လိုက်ပါရန် စီစဉ်ထားသည်။ ညနေ ၃ နာရီတွင် မင်းတရားကြီး၊ မိဖုရားခေါင်ကြီး၊ သမီးတော် ထိပ်ဖုရားကြီး၊ ထိပ်ဖုရားလတ်၊ အစ်မတော် မိုင်းနောင်စုဖုရားကြီး၊ ညီမတော် ရမည်းသင်း စုဖုရားကလေး၊ မယ်တော်ဆင်ဖြူမရှင်နှင့် အခြွေအရံများ နွေရာသီ စံနန်းတော်မှ စတင်ထွက်ခွာသည်။ စံနန်းတော်မှ ရွှေနန်းတော်ကြီး တောင်စမုတ် လှေကားတော်သို့ တက်ပြီး မြေနန်းတော်ဦး မင်းတက်လှေကားကို ဆင်းသည်။ မြို့ရိုအပြင်ဘက် လမ်းမကြီးပေါ် အထိ ခြေလျင် လျှောက်ကြရသည်။ ထို့နောက် အသင့်ပြင်ထားသော ဗီရိုလှည်းနှစ်စီးပေါ်သို့ တက်ကြရသည်။ ၃ နာရီ မိနစ် ၃၀ တွင် လှည်းများ စတင်ထွက်ခွာသည်။ မင်းမိဖုရား၏ ဗီရိုလှည်းကို ထီးဖြူတော်ရှစ်ချက် မိုးထားသည်။ အင်္ဂလိပ်စစ်သည် တစ်ထောင်ကျော် ခန့် ဝဲယာသွယ်တန်းပြီး ရွေးတော်တံခါးသို့ လှည့်လျက် နန်းမြို့တော် တောင်မျက်နှာ်ကျော်မိုး တံခါးမှ ထွက်ခွာသည်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် လူများ ကြိတ်ကြိတ်တိုးပြီး " ငါတို့ ရှင်ဘုရင်ကို အပါဆောင်လာပြီ " ဟူ၍ ငိုကြွေးမြည်တမ်းကြသည်။ မင်းမိဖုရားတို့ မဟာ မြတ်မုနိဘုရားကို နောက်ဆုံးဖူးမြော်သွားချင်သည်။ အင်္ဂလိပ်တို့က ခွင်မပြု။
ဘုရားအတွင်း၌ ဘုရင်ကို အင်္ဂလိပ်တပ်မှ လုယူခေါ်ဆောင်မည်ဟု ကြံစည်နေသူများ ရှိနေကြောင်း အင်္ဂလိပ်တို့ သတင်း ရထားသည်ဟု ဆိုသည်။ ညနေ ၆ နာရီ ၁၅ မိနစ်တွင်မှ ဂေါဝိန်ဆိပ်သို့ ရောက်သည်။
ဂေါဝိန်ဆိပ်တွင် သူရိယသင်္ဘောသည် အသင့်စောင့်လျက်ရှိသည်။ မင်းမိဖုရားတို့ ရောင်ချိန်တွင် မှောင်စပျိုးနေပေပြီ။ အရှင် နှစ်ပါးတို့ လှည်းပေါ်က ဆင်းပြီးနောက် ခေတ္တမျှ တွေဝေပြီး ရပ်နေကြသည်။
မလှမ်းမကမ်းတွင် အင်္ဂလိပ်စစ်သားများ စောင့်နေသည်။ ပြည်သူများ ကြိတ်ကြိတ်တိုးနေသည်။ အင်္ဂလိပ်စစ်ဗိုလ်က သီပေါမင်းကို ကုန်းဘောင်ပေါ် တက်သွားရန် ညွှန်ပြသည်။ မသွားဘဲ ဆိုင်းငံ့နေသောအခါ အင်္ဂလိပ်စစ်ဗိုလ်က စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် လက်ဟန်ပြပြန်သည်။ ထိုအခါတွင်မှ မိဖုရားကြီးက မိမိလက်ကို ဘုရင့်လက်ထဲထည့်ပြီး ကုန်းဘောင်ပေါ် လှမ်းတက်ကာ ရှေ့က လမ်းပြခေါ်ဆောင် သွားတော့သည်။ မကြာမီ သင်္ဘောလည်း ကမ်းကခွာပြီး ရေလယ်မှာ ကျောက်ချရပ်နားနေသည်။
အပါးတော်တွင် ကင်းဝန်မင်းကြီး၊ အတွင်းဝန်မြို့သစ်မြို့စား၊ အတွင်းဝန် ကျောက်မြောင်းမြို့စား၊ သမီးတော် ထိပ်စုဖုရားကြီး ၏ အထိန်းတော်သုံး ဆယ်မြို့စား သုကေသာဝတီ၊ အထိန်းတော် တောင်ဆင်းမြို့စား သုနန္ဒာဝတီ၊ ထိပ်စုဖုရားလတ်၏ အထိန်းတော် မိုးညှင်းမြို့စား သုပဘာဝတီ၊ အပျိုတော် ကျွန်းတောင်မြို့စား သုသီရိစန္ဒဝတီ၊ ပင်းယမြို့စား သုသီရိတုမ္မာဝတီ၊ နဂါးဆင်းမြို့စား သုစန္ဒာ ဝတီ၊ အပျိုတော်ဝသန်၊ ခါနွေ၊ တိမ်ပြာ၊ မိလ္လာ၊ ဇေဋ္ဌာ၊ သောရီ၊ နန်းပေါ၊ နန်းထူး၊ နန်းမတော်ဖုရား ဘဏ္ဍာစိုးစာရေးကြီး မဟာမင်းထင် မင်းကျော်ရာဇာ၊ သံတော်ဆင့် ပန်းတဉ်းဝန် မဟာမင်းလှကျော်ခေါင်တို့ လိုက်ပါကြသည်။
တန်ဆောင်မုန်း လပြည့်ကျော် ၉ ရက်
နိုဝင်ဘာလ ၃၀ ရက်
လီဗာပူး တပ်မဟာမှ ဗိုလ်မှူးကြီး လဲမယ်စူးရီးယာ ဦးစီးသော တပ်ဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ စောင့်ကြပ်လျက် သူရိယသင်္ဘော ရန်ကုန်သို့ စတင်ထွက်ခွာသည်။ လပြည့်ကျော် ၁၅ ရက်တွင် ရန်ကုန်သို့ ရောက်သည်။ ကလိုက် ခေါ် သင်္ဘောပေါ်သို့ ပြောင်းရသည်။
နတ်တော်လဆန်း ၄ ရက် ညနေ ၅ နာရီတွင် အရှင်နှစ်ပါးသည် ညီမတော် ရမည်းသင်းစား စုဖုရား၊ သမီးတော်နှစ်ပါး၊ အထိန်းတော် တောင်ဆင်းမြို့စား၊ မိုးညှင်းမြို့စား၊ အပျိုတော်ဝသန်၊ ခါနွေ၊ တိမ်ပြာ၊ မိလ္လာ၊ ဇေဋ္ဌာ၊ သောရီ၊ နန်းပေါ၊ နန်းထူး၊ သံတော်ဆင့် ပန်းတဉ်းဝန်၊ ဘဏ္ဍာစိုးစာရေးကြီး၊ အင်္ဂလိပ်မင်းက ထည့်လိုက်သော ဟင်္သာတဇာတိ စကားပြန်တော် မောင်ရှိုန်း၊ ညီတော် မောင်သိန်း တို့နှင့်အတူ ကလိုက်သင်္ဘောမှ ' အိပ်ချ်အမ်၊ အက်စ်ကင်းနင်း ' ခေါ် ပင်လယ်ကူးသင်္ဘောပေါ်သို့ ပြောင်း၍ ခရီး ဆက်ရပြန်သည်။ မဒရပ်သို့ ထိုမှတစ်ဆင့် သီပေါဘုရင်မင်းမြတ် ကံတော်ကုန်သည်အထီ ဆင်းရဲငြိုငြင်စွာ ဆစ်သက်ပန်လုံး စံနေသွား ရမည့် ရတနာဂီရိသို့ ...
" ဝေမှိုင်းငယ်မှုန် ...
ရေလှိုင်း တသုန်သုန်နှင့်
ဆွေနှစ်စုံ ရွှေဘုံဖွားတို့မှာ
စုစုထား ရွှေရင်ဆီတို့ကို
ပိုက်ပွေ့ချီ ကိုယ်စီ ထိန်းရှာလိမ့်
ရွှေပိန်း ခြယ်စီမြွာတဲ့
ဝေယန္တာ ရတနာကျွန်းဆီသို့
သည်ဆီနော် ရည်ရော်လို့ ညွှန်းလိုက်လျှင် ...
လွမ်းလိမ့်နှစ်ပါး ... "
မှုန်မှိုင်းရီဝေကာ ရေလှိုင်းကလေးများ တသုန်သုန် လှုပ်ရှားနေသော ပင်လယ်ရေပြင်ကို ဖြတ်၍ ခုတ်မောင်းနေသည့် သင်္ဘောပေါ်တွင် အရှင်နှစ်ပါးသည် သားသမီးတို့ကို ပွေ့ချီရင်း၊ ရွှေနန်းတော်ကို ရည်ရော်လွမ်းဆွတ်နေကြရှာ ပေလိမ့်မည်ဟု စာဆို ဦးကြော့က အရှင်နှစ်ပါး၏ ပါတော်မူ ရုပ်ပုံလွှာကို ပုံဖော်ရေးဖွဲ့ခဲ့သည်။ ယခု ကျွန်တော်သည်လည်း လက်လှမ်းမီသမျှ စာပေအထောက် အထားများကို အခြေပြု၍ ပါတော်မူရုပ်ပုံလွှာကို ပုံဖော်ကြည့်ပြီးပါပြီ။
စာဆိုဦးကြော့ မိန့်ဆိုသကဲ့သို့ " လောကကို အပိုင်ကြံ၍ နိုင်ငံပါယူသည့် ခေတ် " တွင် အပိုင်ကြံခြင်း ခံလိုက်ရသော မြန်မာ နိုင်ငံ၏ ဖြစ်ရပ်ကို ဤပါတော်မူ ရုပ်ပုံလွှာက အထင်းသား ထင်ဟပ်ပြသလျှက် ရှိသည်မှာ ကြေကွဲဖွယ်၊ ယူကျံုးမရဖွယ်၊ သင်ခန်းစာ ယူဖွယ် ကောင်းလှပါပေတော့သည်။
စာကိုး
၁။ ကန္နီမြို့ စစ်ကဲမင်းထင်ရာဇာ၊ မန္တလေး ရတနာပုံ မဟာရာဇဝင်တော်ကြီး။
၂။ ဦးမောင်မောင်တင်၊ ကုန်းဘောင်ခေတ် မဟာရာဇဝင်တော်ကြီး၊ တတိယတွဲ။
၃။ ဦးသိမ်းမောင်၊ ဂီရိရတနာ ဆောင်းပါးမဟာ။
၄။ နတ်မောက်ဘုန်းကျော်၊ အင်္ဂလိပ်မြန်မာစစ်သမိုင်း။
၅။ H . Fielding Hall; Thibaw's Queen.
စစ်ပြန်မဂ္ဂဇင်း
အမှတ် ၈၆၊
နိုဝင်ဘာ ၊ ၁၉၈၅ ။
0
responses to “
ပါတော်မူ ရုပ်ပုံလွှာ
”