စာ​ပေမှတ်တိုင်များ​ကို ဖြတ်သန်း​ခြင်း​

ဘလ္လာတိယပျို့​ အမွမ်း​အမံ

ပြာညက်ညိုစင်၊​ ​ဆွေမမြင်၍၊​ နွဲ့​ပင်​ခေါက်ချိုး​၊​ မရွှင်နိုး​သည်၊​ လွမ်း​မျိုး​တစ်​ထောင် ပြည့်​ခဲ့​ပြီ။
ချစ်မြတ်နိုး​ရပါ​သော ' ပြာညက်ညိုစင် ' ကိန္နရီမယ်က​လေး​နှင့်​ တစ်ညတာ​ဝေး​ရသည့်​အတွက် ယိမ်း​နွဲ့​ခွေ​ပျောင်း​ကာ မရွှင်နိုင် မလန်း​နိုင်ဘဲ လွမ်း​မျိုး​တစ်​ထောင် ပြည့်​အောင် လွမ်း​နေရပါပြီဟူ၍ ကိန္နရာဖိုက​လေး​က ဤသို့​ဤနှယ် ဖွဲ့​ဖွဲ့​နွဲ့​နွဲ့​ မြည်တမ်း​ ​နေရှာသည်။
ကိန္နရာဖို၏ ​ကြေကွဲဖွယ် မြည်တမ်း​သံကို အသက်သွင်း​သရုပ်​ဖော်သည့်​ စာကား​ နာမည်​ကျော် ' ဘလ္လာတိယပျို့​ ' ၊​ အသက် သွင်း​သရုပ်​ဖော်သည့်​ စာဆိုကား​ ကုန်း​ဘောင်​ခေတ် ထိပ်တန်း​စာဆို​တော်ကြီး​ တစ်ဦး​ဖြစ်သူ ' တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​ မဟာစည်သူ ' ပင် ဖြစ်ပါသည်။
တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​သည် ငါး​ရာ့​ငါး​ဆယ် ဝီသတိနိပါတ် ဘလ္လာတိယဇာတ်ကို ပျို့​ပြန်ဖွဲ့​ထား​ခြင်း​ ဖြစ်သည်။ ဘလ္လာတိယ ဇာတ်သည် ' တစ်ည​ဝေး​ရုံနှင့်​ နှစ်​ပေါင်း​ခုနှစ်ရာ​ဆွေး​ရ​သော ' ကိန္နရာ ကိန္နရီ ​မောင်နှံ၏ အလွမ်း​ကိုဖွဲ့​ထား​သော ဇာတ်ဖြစ်သည်။ ထိုအလွမ်း​ဇာတ်ကို တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​က ဘလ္လာတိယပျို့​အဖြစ် ပုံ​ဖော်လိုက်​သောအခါတွင်ကား​ ပို၍အသက်ဝင်လာပြီး​ မြူး​မြူး​ ကြွကြွ သွက်သွက်လက်လက် ဖြစ်လာရပါသည်။
ပျို့​စာဆိုတို့​သည် ဇာတ်ဝတ္ထုတစ်ခုကို ပျို့​ပြန်ဖွဲ့​ရာတွင် ဇာတ်လမ်း​ကို မူလဝတ္ထုမှာထက် ပိုမိုထင်ရှား​လာ​အောင် မွမ်း​မံ ဖွဲ့​ဆိုတတ်ကြသည်။ ဇာတ်​ဆောင်များ​ကိုလည်း​ မူလဝတ္ထုမျာထက် ပိုမိုအသက်ဝင် လှုပ်ရှား​လာ​အောင် ဖွဲ့​ဆိုတတ်ကြသည်။ ကာလ ​ဒေသ​နောက်ခံကိုလည်း​ မူလဝတ္ထုမှာထက် ပို၍ သရုပ်​ပေါ်လာ​အောင် ဖွဲ့​ဆိုတတ်ကြသည်။ ဘလ္လာတိယပျို့​တွင်လည်း​ ထိုသ​ဘောကို ​တွေ့​ရသည်ပင် ဖြစ်ပါသည်။
ဘလ္လာတိယဇာတ်၏ ဇာတ်လမ်း​အချုပ်မှာ ဤသို့​ဖြစ်သည်။ ဗာရာဏသီပြည့်​ရှင် ဘလ္လာတိယမင်း​သည် သမင်သား​ကို စုံမက်သဖြင့်​ တိုင်း​ပြည်ကို မှူး​မတ်တို့​အား​အပ်ထား​ခဲ့​ပြီး​ ဟိမဝန္တာ​တောတွင် သမင်များ​ကို ပစ်ခတ်စား​သောက်ကာ ​ပျော်​မွေ့​နေသည်။ တစ်​နေ့​တွင် မြစ်ကမ်း​တစ်ခု၌ ​ပွေ့​ဖက်ငို​ကြွေး​နေကြ​သော ကိန္နရာ ကိန္နရီ ​မောင်နှံကို​တွေ့​၍ ဘလ္လာတိယမင်း​က ​မေး​မြန်း​ရာ ၎င်းတို့​က မိမိတို့​သည် ​တောင်ကျ​ချောင်း​ရေခြား​ပြီး​ တစ်ညတာမျှ ​ကွေကွင်း​ခဲ့​ရဖူး​သည်ကို ​ဆွေး​မ​ပြေနိုင်ဘဲ ငို​နေကြခြင်း​ ဖြစ်​ကြောင်း​၊​ ငို​နေသည် မှာ အနှစ်ခုနှစ်ရာပင် ပြည့်​တော့​မည်ဖြစ်​ကြောင်း​ ​ပြောသည်။ မင်း​ကြီး​ကိုလည်း​ လူ့​သက်တမ်း​ တို​တောင်း​ပါလျက် အဘယ်​ကြောင့်​ မိဖုရား​နှင့်​ ​ကွေကွင်း​နေရသနည်း​ဟု သတိ​ပေး​သည်။ ထိုအခါကျမှ မင်း​ကြီး​ အသိတရား​ရပြီး​ ​နေပြည်​တော်သို့​ပြန်​သော ဇာတ်လမ်း​ ဖြစ်သည်။
ထိုဇာတ်လမ်း​သည် ဘလ္လာတိယပျို့​ထဲသို့​ ​ရောက်​လေ​သောအခါ တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​၏ အမွမ်း​အမံ​ကြောင့်​ ပို၍ ​ပေါ်​ပေါ် လွင်လွင် ဖြစ်လာရပါသည်။ ကုန်း​ဘောင်​ခေတ်တွင် ​ညောင်ကန်ဆရာ​တော် မြန်မာပြန်ဆို​သော ဘလ္လာတိယဇာတ်နှင့်​ ယှဉ်ကြည့်​လျှင် ပျို့​တွင်မည်သို့​ ​ပေါ်လွင်လာ​ကြောင်း​ ​တွေ့​ရပါလိမ့်​မည်။
ဘလ္လာတိယမင်း​ သမင်ပစ်ရန် ​တောဝင်ပုံကို ​ညောင်ကန်ဆရာ​တော်၏ ဘလ္လာတိယဇာတ်တွင် ...
​ကောင်း​စွာဖွဲ့​အပ်​သော လက်နက်ငါး​ပါး​ကို ကိုင်စွဲလျက် ​ကောင်း​စွာသင်အပ်ပြီး​သော မင်း​အိမ်၌ ကြီး​သော​ခွေး​အ​ပေါင်း​ ခြံရံလျက် မြို့​နန်း​မှထွက်ခဲ့​ပြီး​လျှင် ဟူ၍ သာမန်မျှသာ ဆိုထား​သည်။ ဘလ္လာတိယပျို့​တာင်မူ မင်း​ကြီး​တောဝင်ခါနီး​ မင်း​ဝတ်တန်ဆာ များ​ ချွတ်ထား​ခဲ့​ပြီး​ သင်တိုင်း​နီကိုဝတ်ပုံ၊​ ​လေး​မြား​သန်လျက်စသည့်​ လက်နက်ငါး​ပါး​ကို ကိုင်စွဲပြီး​ ​သောက်​ရေထည့်​သော ဘူး​သီး​ခြောက် (အိတ်ဘူး​)နှင့်​ ဘယား​ခေါ် အိတ်ကြီး​ကိုပါ လွယ်ထား​ပုံ၊​ " အိမ်တွင်​မွေး​စား​၊​ ​ခွေး​နီပါး​နှင့်​၊​ ​ခွေး​ကျား​ ​ခွေး​ဖြူ၊​ ​မွေး​ထူ ​မွေး​သက်၊​ ​ခွေး​ပျက် ​ခွေး​ကြောင် " တို့​ခြံရံကာ နံနက်​ဝေလီ​ဝေလင်း​တွင် မည်သူမျှ မသိ​စေဘဲ မုဆိုသဏ္ဌာန်ဖြင့်​ ​တောသို့​ဝင်ပုံတို့​ကို အ​သေး​စိတ်ခြယ်မှုန်း​ ဖွဲ့​ဆိုထား​ပါသည်။
ပျို့​စာဆို အမွမ်း​အမံ​ကောင်း​ပုံ​ကြောင့်​ မင်း​ကြီး​တောဝင်ပုံ ဖြစ်ရပ်သည် ပိုမို​ပေါ်လွင်သည့်​ ဇာတ်ကွက်တစ်ကွက် ဖြစ်လာရပါသည်။
ဘလ္လာတိယဇာတ်တွင် အဓိက ဇာတ်​ဆောင်သုံး​ဦး​ ပါဝင်သည်။ ဘလ္လာတိယမင်း​ကြီး​နှင့်​ ကိန္နရာ ကိန္နရီ ​မောင်နှံတို့​ ဖြစ်သည်။ ထိုဇာတ်​ဆောင်တို့​သည်လည်း​ တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​၏ အမွမ်း​အမံ​ကြောင့်​ ပျို့​ထဲတွင်ပို၍ အသက်ဝင်လာရသည်။ ပို၍ သရုပ် ​ပေါ်လာရသည်။
ဘလ္လာတိယမင်း​ကြီး​ဆိုလျှင် သမင်သား​ကို အလွန်စုံမက်သူဖြစ်သည်။ ဘလ္လာတိယဇာတ်တွင် " မီး​ကျီး​ဖြင့်​ကင်​သော သမင်သား​ကို စား​အံဟုကြံ၍ " ဟုလည်း​ကောင်း​၊​ " သမင်အ​ပေါင်း​၊​ ဝက်အ​ပေါင်း​ အစရှိသည်တို့​ကို သတ်၍ မီး​ကျီး​ဖြင့်​ ကျက်​သော အစာကိုစာလျက် " ဟုလည်း​ကောင်း​ သိသာရုံမျှ ဖွဲ့​ထား​သော်လည်း​ ဘလ္လာတိယပျို့​တွင်မူ မင်း​ကြီး​ သမင်သား​စုံမက်ပုံကို ပို၍ သရုပ် ​ပေါ်​အောင်ဖွဲ့​ထား​သည်။ " ​သွေး​ရည်စက်စက်၊​ မီး​ကျက်ရဲရဲ၊​ ရည်ရွဲရွဲသား​၊​ စား​ပွဲအိန့်​ထွား​၊​ သမင်သား​ကို " စား​တော်ကဲက ​ကောင်း​မွန်စွာ ချက်ပြုတ်ပြီး​ ပွဲ​တော်ဆက်​သောအခါ လျှာရည်​တောက်​တော် ယို​လောက်​အောင် အာသာငမ်း​ငမ်း​ တပ်မက်ပုံ၊​ ထို့​ကြောင့်​ ​တောသို့​ဝင်ပြီး​ " စိုင်ဆတ် သမင်၊​ ပြင်ကမလွတ်၊​ ​လေး​ကြီး​လွှတ်၍၊​ လတ်လတ်​လောလာ၊​ ပြုတ်​ဖျော်ဟင်း​ချို၊​ ကျိုကာ ​နွေး​အက်၊​ ချက်ကာစား​လျှင် " ဆိုသည့်​အတိုင်း​ ​လော​လောလတ်လတ် ပစ်ခတ်၍ရ​သော သမင်သား​ကို ​ရေ​နွေး​ဖျောပြီး​ ပူပူ​နွေး​နွေး​ ဟင်း​ချက်စား​ပုံတို့​ကို ဖွဲ့​ထား​ပုံမှာ ပို၍သရုပ်​ပေါ်ပါသည်။ ဘလ္လာတိယမင်း​ကြီး​သည် အနား​ပတ်ချုပ်သီထား​သော သင်တိုင်း​အင်္ကျီ အနီကို ဝတ်ဆင်ထား​သည်။ ထိုသင်တိုင်း​သည် ဦး​ခေါင်း​က စွပ်ချရ​သော သင်တိုင်း​မျိုး​ဖြစ်သည်။ ဖန်ရည်ဆိုး​ထား​သော ချည်ကြမ်း​ ကိုယ်ကျပ်အင်္ကျီ ဖြစ်သည်။ ​တောဓ​လေ့​ ​တောစရိုက်အတိုင်း​ ခါး​တောင်း​ကျိုက်ထား​သည်။ ဖိနပ်လည်း​ စီး​မထား​။ သစ်ပင်ချံုနွယ်များ​ ကြား​က သား​ကောင်များ​ကို ​ချောင်း​မြောင်း​ပြီး​ မလွတ်တမ်း​ ​လေး​နှင့်​ပစ်တတ်သည်။
တစ်ဖန် ဘလ္လာတိယမင်း​သည် တိုင်း​ပြည်အကျိုး​ကို လိုလား​သော​ခေါင်း​ဆောင်​ကောင်း​ တစ်​ယောက်ဖြစ်​ကြောင်း​ ပျို့​ထဲတွင် ပုံ​ဖော်ထား​ပုံမှာလည်း​ နှစ်သက်ဖွယ်ပင်။ ဇာတ်​တော်ထဲက မင်း​ကြီး​သည် ​တောဝင်ခါနီး​တွင် တိုင်း​ပြည်ကို မှူး​မတ်များ​အား​ အပ်နှင်း​ရုံမျှ အပ်နှင်း​သည်။ ဘာမှအ​ထွေအထူး​ မမိန့်​ကြား​။ ပျို့​ထဲက မင်း​ကြီး​မှာမူ ထို့​ထက်ပို၍ အသက်ဝင်သည်။ ​တောဝင်ခါနီး​ တိုင်း​ပြည်အကျိုး​အတွက် အစစ ဂရုတစိုက် မှာကြား​သည်။ ငါ့​ကိုချစ်လျှင် ​ကောက်​ကောက်ကျစ်ကျစ် ​ဖောက်လွဲ​ဖောက်ပြန် မပြုကြပါ နှင့်​၊​ ရန်ငြိုး​မထား​ကြပါနှင့်​၊​ အတွင်း​လူ အပြင်လူ မခွဲခြား​ပါနှင့်​၊​ ပြည်​ထောင်ချင်း​ ချစ်ချစ်ခင်ခင် ဆက်ဆံပါ စသည်ဖြင့်​ တဖွဖွမှာကြား​ပုံ၊​ တိုင်း​တစ်ပါး​က အန္တရာယ်ပြုလာလျှင် ' ကိုယ်ထူကိုယ်ထ ညီညွတ်ကြ​လော့​ ' ဟု သတိ​ပေး​ပုံတို့​မှာ မှတ်သား​ဖွယ်​ကောင်း​လှပါသည်။ မင်း​ကောင်း​မင်း​မြတ်၏ သရုပ်သကန် ထင်ရှား​ပေါ်လွင်​နေပါသည်။
ကိန္နရာ ကိန္နရီ ​မောင်နှံနှင့်​ ပတ်သက်၍ " နှစ်ခု​သော ကိန္နရာဖိုမတို့​သည် အချင်း​ချင်း​ လည်ဖက်နမ်း​ရှုပ်၍ အထူး​ထူး​သော အခြင်း​အရာတို့​ဖြင့်​ မြည်တမ်း​ကုန်လျက် ငို​ကြွေး​ကြကုန်၏ " ဟု ဘလ္လာတိယဇာတ်တွင် ​တွေ့​ရသည်။ ပျို့​ထဲက ကိန္နရာဖိုမမှာမူ ထို့​ထက်ပို၍ အသက်ဝင်သည်။ ​ချောင်း​ခြား​၍ တစ်ညတာ​ကွေကွင်း​ရ​သောအခါ ငိုချင်း​များ​ဖြင့်​ ဖွဲ့​ဖွဲ့​နွဲ့​နွဲ့​ ငို​ကြွေး​ကြသည်။ ကိန္နရီမ က​လေး​က သူ့​မောင်​တော်ကို " သက်ချင်း​ဝေငှ ချစ်မဝ " ဟူ၍ တယုတယ ​ခေါ်ရှာသည်။ ​မောင်​တော်နှင့်​ ​ကွေကွင်း​ရသည့်​အတွက် ' မယ့်​ရွှေရင်မှာ၊​ ပူပင်လှ၏။ မီး​မရှည့်​ဘူး​ ' ဟူ၍ မချိတင်ကဲ ညည်း​ရှာသည်။ " သက်ပန်မြဝါ၊​ ကြွတည့်​လှာ၍၊​ သန္တာတမျှ၊​ ​ရွှေလက်လှနှင့်​၊​ ယုယ​ဖျော်ဖြည့်​၊​ စမ်း​ပါလှည့်​လော့​ " ဟူ၍လည်း​ ​မောင်​တော်ကို တမ်း​တရှာသည်။
ထို့​အတူ ကိန္နရာဖိုကလည်း​ နှမ​တော်နှင့်​ ​ကွေကွင်း​ရသည့်​အတွက် ' လွမ်း​ရေး​ခင်း​ ' ​နေရရှာသည်။ ' မိုး​ပြင်း​က​စွေ၊​ ​လေချိုကဆမ်း​၊​ ဆွတ်ကာရွှမ်း​သော်၊​ ​နောင်ဝမ်း​ပူ​ဆွေး​၊​ ကြိုး​နှယ်​ထွေး​ခဲ့​ ' ဟု ရင်ဖွင့်​ရှာသည်။ ကိန္နရီမက​လေး​နှင့်​ ' ​နေလည်း​မခြား​၊​ သွား​လည်း​ထက်ကြပ်၊​ ရပ်လည်း​စုံ​ပေါင်း​၊​ ​လျောင်း​လည်း​တူသာ ' ဆိုသည့်​အတိုင်း​ တတွဲတွဲ​နေခဲ့​ပါလျက် ယခုမူ နှမ​လေး​နှင့်​ ​ကွေကွင်း​ ​နေရပါပြီ။ ထို့​ကြောင့်​ ' ငယ်ကျွမ်း​ညက်​ခြေ၊​ သက်​ဝေညံ့​နူး​၊​ နွဲ့​ခေါင်ကျူး​နှင့်​၊​ မဖူး​ရပါ၊​ သည်တစ်ခါသည်၊​ ​နောင်သာ ကိုယ်လုံး​ချည့်​ခဲ့​ပြီ ' ဟူ၍ မချိတရိ ခံစား​နေရပုံကို ​ကြေ​ကြေကွဲကွဲ ​ဖော်ထုတ်ပြရှာသည်။
မင်း​ကြီး​နှင့်​တွေ့​ရ​သောအခါ ကိန္နရာဖိုက စကား​တစ်ခွန်း​မှ မဆို​သော်လည်း​ ကိန္နရီမက​လေး​က ချက်ချက်ချာချာ စကား​ဆိုသည်။ ​ချောင်း​ခြား​သည့်​အဖြစ်ကို ​ပြောပြရာတွင် ' ချစ်စကြိုး​သွယ်၊​ ရစ်ပတ်နွယ်၍၊​ ဆူလှယ်နမ်း​ကာ၊​ ဖက်ရမ်း​ကာနှင့်​၊​ ရှိုက်ကာငါတို့​ငိုကြ၏ ' ' သံ​ခြေမပြင်း​၊​ သံချိုညင်း​နှင့်​၊​ လွမ်း​တင်း​ဖွေရှာ၊​ ​ထွေတလာဖြင့်​၊​ လှိုက်ကာ ငါတို့​ဆိုကြ၏ ' ဟူ၍ တဖွဲ့​တနွဲ့​ ​ပြောပြသည်။ ' ရတနာပြိုး​ပြောင်၊​ ​ရွှေနန်း​ဆောင်ထက်၊​ ​တောင်မိဖုရား​၊​ သက်မပြား​ကို၊​ ပစ်ထား​ဘယ့်​ကြောင့်​ ခွာသနည်း​ ' ဟု မင်း​ကြီး​ကို သိမ်​မွေ့​စွာအပြစ်တင်ပြီး​ ​နေပြည်​တော်ပြန်ရန် တိုက်တွန်း​သည်။ တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​၏ အမွမ်း​အမံ​ကြောင့်​ ကိန္နရီမက​လေး​ သည် ချက်ချက်ချာချာရှိလှ​သော စကား​တတ်မက​လေး​အဖြစ် အသက်ဝင်လာရပါသည်။
ဇာတ်လမ်း​ဇာတ်​ဆောင်တို့​ ဖြစ်ပျက်လှုပ်ရှား​ရာ ကာလ​ဒေသ​နောက်ခံနှင့်​ ပတ်သက်၍ ဘလ္လာတိယဇာတ်တွင် ' ဗာရာ ဏသီပြည် ' ဟု သာမန်မျှသာဆို​သော်လည်း​ ပျို့​တွင်မူ ' ဗာရာဏသီ၊​ ​ခေါ်ညီမည်သာ၊​ ပြည်ကြီး​စွာကား​ ' ဟု အစချီပြီး​ ဇရပ်ဂူ​ကျောင်း​ တန်​ဆောင်း​ဖွေး​ဖွေး​တို့​ဖြင့်​ တင့်​တယ်ပုံ၊​ စည်ကား​ပုံ၊​ ​အေး​ချမ်း​ပုံ တို့​ကို တခမ်း​တနား​ ဖွဲ့​ပြသည်။ ထို့​အတူ ကိန္နရာ​မောင်နှံ ​ပျော်မြူး​ ​သော ​တော​တောင်ကို ဇာတ်​တော်မှာထက် ပျို့​ထဲမှာ ပို၍ ​ဝေ​ဝေဆာဆာ ​တွေ့​ရသည်။ ' သာနိုး​ကံ့​ကော်၊​ စွယ်​တော် စမ္ပီ၊​ သရဖီ ' စ​သော ပန်း​မျိုး​စုံပွင့်​နေကြပုံ၊​ ပျား​ပိတုံး​တို့​ ဝတ်ရည်ဝတ်ရက်များ​ ​သောက်သုံး​နေကြပုံ၊​ သစ်သီး​မျိုး​စုံသီး​နေကြပုံ၊​ ' မဲအိုး​ ငှက်​တော် စင်​ရော်ပဲ​ထွေး​ ' တို့​ ချစ်သံ​ပေး​နေကြပုံ။ ' မြစ်​တွေး​သောင်တင်း​ ​ရွှေပိန်ညင်း​ ' တို့​ ​ဖော်ချင်း​နှောကာ တ​သော​သော ​ပျော်မြူး​နေကြပုံ တို့​ကို စာပန်း​ချီခြယ်ထား​သည်မှာ ​ပေါ်​ပေါ်လွင်လွင် ရှိလျပါသည်။
ဤသို့​ဖြင့်​ ဘလ္လာတိယဇာတ်၏ ဇာတ်လမ်း​သည် လည်း​ကောင်း​၊​ ဇာတ်​ဆောင်သည် လည်း​ကောင်း​၊​ ကာလ​ဒေသ ​နောက်ခံသည် လည်း​ကောင်း​ ပျို့​စာဆို တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​၏ အမွမ်း​အမံ​ကြောင့်​ ပျို့​ထဲတွင် ပို၍အသက်ဝင်လာပြီး​ မြူး​မြူး​ကြွကြွ သွက်သွက်လက်လက် ဖြစ်လာရပါသည်။
တစ်ဖန် မူလ ဘလ္လာတိယဇာတ်၏ အာ​ဘော်သည် ​မေတ္တာတရား​ ပွား​များ​ရေး​ပင်ဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ​ကောသလ မင်း​ကြီး​နှင့်​ မလ္လိကာ မိဖုရား​ကြီး​တို့​ အငြင်း​အခုံဖြစ်ရာမှ ​ကောသလမင်း​ကြီး​ အမျက်ထွက်ပြီး​ မလ္လိကာကို မကြည့်​မရှု​နေသည်ကို အ​ကြောင်း​ပြု၍ ဘုရား​ရှင်က ဤဇာတ်ကို ​ဟောရခြင်း​ဖြစ်သည်။ ​ကောသလမင်း​ကြီး​နှင့်​ မလ္လိကာတို့​သည် ​ရှေး​ယခင်ဘဝက တစ်ည ​ဝေး​ရုံနှင့်​ နှစ်​ပေါင်း​ခုနစ်ရာ ​ဆွေး​ရ​အောင် ချစ်ခဲ့​ရ​သော ကိန္နရာဖိုမတို့​ ဖြစ်ခဲ့​ကြောင်း​ ​ဟော​ပြောခြင်း​ဖြင့်​ မင်း​မိဖုရား​တို့​ကို ပြန်လည် သင့်​မြတ်​စေခဲ့​သည်။
ဘိုး​တော်ဘုရား​၏ အိမ်​ရှေ့​မိဖုရား​သည် ဤဇာတ်ကို အလွန်နှစ်သက်သည့်​အတွက် ပျို့​ဖွဲ့​ရန် တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​ကို ​တောင်း​ပန်သည်။ ထို့​ကြောင့်​ တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​က ဘလ္လာတိယပျို့​ကို ဖွဲ့​ရာ၌ ဇာတ်၏အာ​ဘော်ဖြစ်​သော ​မေတ္တာတရား​ ပွား​များ​ရေး​ကို ပျို့​တွင် ပို၍ထင်ရှား​အောင် ဖွဲ့​ပြသည်။
မင်း​မိဖုရား​၊​ ​ရှေး​ကား​ ကြည်ဖြူ၊​ ချစ်​သောဟူသို့​၊​ တို့​သူများ​စွာ၊​ လူတကာလည်း​၊​ ​မေတ္တာမပျက်၊​ ချက်သက်မျှကာ၊​ ​နေ​ပေရာ၏ ဟူ၍လည်း​ကောင်း​။
သည့်​တူနိုး​ဦး​၊​ နည်း​ယူခိုး​လျက်၊​ ချစ်ကြိုး​မပြတ်၊​ ဆင့်​ဆင့်​ပတ်၍၊​ ကြင်မြတ်​လေး​ကြ​စေသတည်း​ ဟူ၍လည်း​ကောင်း​ ​ရေး​ဖွဲ့​ လျက် ​မေတ္တာရနံ့​ သင်း​ပျံ့​စေခဲ့​သည်။
ဘလ္လာတိယပျို့​သည် တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​၏ လက်စွမ်း​ကို ထင်ထင်ရှား​ရှား​ ​ဖော်ပြ​နေသည့်​နည်း​တူ တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​၏ လက်စွမ်း​ကြောင့်​လည်း​ ဘလ္လာတိယပျို့​သည် မြန်မာစာ​ပေ စင်မြင့်​ထက်ဝယ် ယခုတိုင် ထည်ထည်ဝါဝါ ​နေရာယူလျက် ရှိ​နေ​ပေသည်။

ကလျာမဂ္ဂဇင်း​
အမှတ် ၁၀၊​
​အောက်တိုဘာ၊​ ၁၉၈၅။