ရှစ်လုံးဘွဲ့ကို ခြေရာခံခြင်း
ရှစ်လုံးဘွဲ့ကို ခြေရာခံခြင်း
[ ၁ ]ရူပ ဤရုပ်၊ ရေမြှုပ်သဏ္ဌာန်
အနိစ္စပဲ၊ မမြဲအမှန်
မကင်းဘဲမို့၊ ဆင်းရဲပူပန်
အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။
လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီးရေးဖွဲ့သော ခန္ဓာငါးပါးဘွဲ့ ကဗျာများမှ ' ရူပက္ခန္ဓာဘွဲ့ ' ဖြစ်ပါသည်။ တစ်ပိုဒ်လျှင် အက္ခရာ ရှစ်လုံးစီပါသည့်အတွက် ဤကဗျာမျိုးကို ' ရှစ်လုံးဘွဲ့ ' ဟုခေါ်ကြောင်း အများသိကြပါသည်။ ကိုလိုနီခေတ်တွင် အလွန်အသုံး တွင်ကျယ်ခဲ့ပြီး ရေးနည်းဖွဲ့နည်း အသားကျပြီးသော အဆင့်သို့ရောက်သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်ပါသည်။ ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာမျိုးသည် ယနေ့ ခေတ်မစားတော့သော်လည်း မြန်မာကဗျာဖွဲ့နည်း တစ်ခုအနေနှင့်မူ လေးလေးစားစား အသိအမှတ်ပြုကြရပါမည်။
ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ ပေါ်ထွန်းလာပုံကို ခြေရာခံကြည့်မည် ဆိုပါလျှင်
[ ၂ ]
ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာသည် ပါဠိဂါထာဖွဲ့ပုံကို မှီငြမ်းပြုထားသော ကဗျာဖြစ်ပါသည်။
" ပါဠိဘာသာတွင် ' ပဇ္ဇ ' ဟုခေါ်သော ဂါထာမျိုးကဲ့သို့ အက္ခရာရှစ်လုံးဖြင့် ဖွဲ့စီရသော အနုဋ္ဌု ဘဆန်းမျိုးနှင့်အတူ ပါဒ လေးခုထား၍ တစ်ပါဒလျှင် အက္ခရာရှစ်လုံးစီ အညီအမျှ ရေးသားအပ်သောကြောင့် ပါဠိဂါထာနှင့်တူရကား ' မြန်မာဂါထာ ' ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ' မြန်မာကဗျာ ' ဟူ၍လည်းကောင်း ခေါ်ဝေါ်အပ်သည် " ဟူ၍ ပုပ္ပါး ဦးကျော်ရင်က ' ကဝိ ဘာရတီ ကျမ်း ' တွင် မိန့်ဆို ထားပါသည်။
ထို့အတူ ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ ရေးနည်းဖွဲ့နည်းကို စနစ်တကျဖြစ်အောင် ကြိုးပမ်းခဲ့သော လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီး ကလည်း
" ရှစ်လုံးဘွဲ့များသည် ဆန္ဒော မဥ္စရီကျမ်းစု၊ စုတ္တောဒယကျမ်း၊ သုသုဗောဓက ကျမ်းမှစ၍ ဆန်းကျမ်းပေါင်း များစွာတို့၌ ပြဆိုကြသော ကဗျာဂီတအမျိုးမျိုးတို့တွင် ဝတ္တဂါထာ၊ ပတျာဝတ္တဂါထာ၊ ဝိပုလဂါထာ အသွားမျိုးပင်ဖြစ်သည်ဟု မှတ်စေချင်ပါသည် " ဟူ၍ ဒဂုန်မဂ္ဂဇင်း (၁၉၂၅ ဇွန်လ) တွင် ရေးသားမိန့်ဆိုဖူးပါသည်။
မှန်ပါသည်။ ရှေးက ပါဠိမြန်မာရောနှော၍ ရှစ်လုံးတစ်ပိုဒ်ကျ ရေးဖွဲ့သော ဂါထာများ ပေါ်ပေါက်ခဲ့ဖူးပါသည်။ ' အလွန် ရှေးကျသော သဒ္ဒါဘက်ဆိုင်ရာ ကဗျာ ' ဟု အမှတ်အသားရှိသော ဂါထာတစ်ပုဒ်တွင်
သောလည်းမူလည်း စ ဂရဟော ။
လျက်ဝစန တထေဝစ ၊
၍ရကား ကိရိယာဝိသိသ် ၊
ကွစိဟိတ်စ ဒွဟံဘဝေ
ဟူ၍ ပါဠိမြန်မာ ရောနှော၍ ရှစ်လုံးတစ်ပိုဒ် ရေးဖွဲ့ထားသည်ကို တွေ့နိုင်ပါသည်။ သို့သော် ရှစ်လုံးဘွဲ့မှာကဲ့သို့ ကာရန် မပါသေးကြောင်း သတိပြုဖွယ် ဖြစ်ပါသည်။
လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီး အလေးအမြတ်ပြုသော မဟာဝိသုဒ္ဓါရာမ ဆရာတော်ဘုရားကြီးကလည်း
ပစ္စယေ လက်ကိုင်မပြုရာ ၊
လွှဲအပ်ရာ လက်ထောက် သဒ္ဓဟံ ၊
ဖိုချောင်ယံ နပ္ပဝီသေယျ ၊
သံဃေ ဘာဇေရသမျှကို
စသည်ဖြင့် ပါဠိမြန်မာ ရောနှောကာ ရှစ်လုံးဘွဲ့ ဆုံးမကဗျာများ ရေးဖွဲ့ခဲ့ကြောင်း သိရပါသည်။
[ ၃ ]
ကုန်းဘောင်ခေတ် မုံရွေးဆရာတော်၏ မှတ်စုတွင် ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာအဖွဲ့မျိုး တွေ့ရကြောင်း ဝဇီရဗုဒ္ဓိ ဦးဖိုးစိန်က မြန်မာ ကဗျာဖွဲ့နည်းကျမ်းတွင် ဖော်ညွှန်းထားပါသည်။ ' အိမ်ရှေ့မင်းဘွဲ့လင်္ကာ ' ဟူ၍ပြရာတွင်
မြတ်လှမင်းလျာ၊ ပညာထောက်ထား
အဋ္ဌာရသ၊ သိပ္ပလောက်သား
စွမ်းဘား သန်မြန်၊ ရဲအန်မြောက်မြား
ဇမ္ဗူကျွန်းတွင်၊ မြေပြင်ချောက်ချား
ဟူ၍ ရှစ်လုံးတစ်ပိုဒ်စီတွင် ပိုဒ်တွင်းကာရန်လည်း ညီသော အဖွဲ့မျိုးဖြစ်လာကြောင်း တွေ့ရပါသည်။ ထိုမျှမက
ဥပရာဇာ၊ သမ္ဘာတက်ပွား
ရည်သွားမြင်းဆင်၊ ရုပ်အပ်ပျိုထွား
မြောက်မြားပညာ၊ အံ့ရာထင်ရှား
သုံးပါးယုတ်လတ်၊ အမြတ်ထူးခြား
ဟူ၍ ရှစ်လုံးတစ်ပိုဒ်ချင်းပင် ရှေ့အပိုဒ်နှင့် နောက်အပိုဒ်ပါ ကာရန်ချိတ်ဆက်ကာ ရေးဖွဲ့လာသည်ကိုလည်း တွေ့ရပါသည်။ ထိုရှစ်လုံးဘွဲ့များ၏ အသံနေအထားမှာမူ ယခုအများသိနေသော ရှစ်လုံးဘွဲ့များနှင့် ကွဲပြားခြားနားနေပါသည်။ ဆောင်းပါအစတွင် တင်ပြခဲ့သော လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီး၏ ရှစ်လုံးဘွဲ့နှင့် ယှဉ်ကြည့်လျှင် သိနိုင်ပါသည်။ [ လယ်တီပဏ္ဍိတ၏ ရှစ်လုံးဘွဲ့တွင် ပိုဒ်တွင်းကာရန်ယူရာ၌ ' ရုပ် - မြှုပ် ၊ ပဲ - မြဲ ၊ ဘဲ - ရဲ ၊ က - ကြ ' ဟူ၍ ' ချသံ ' (အောက်မြစ်သံ၊ ဝိသဇ္ဇနီသံ) များဖြင့် ကာရန်ယူသော်လည်း ပိုဒ်ဆုံးကာရန် ယူရာ၌မူ ' ဌာန် ၊ မှန် ၊ ပန် ၊ ကန် ' ဟူ၍ ချီသံ (အောက်မြစ်၊ ဝိသဇ္ဇနီတို့ မပါသောအသံ) များဖြင့် ကာရန်ယူကြောင်း တွေ့နိုင်ပါသည်။ မုံရွေးဆရာတော် မှတ်စုလာ ရှစ်လုံးဘွဲ့များတွင် ပိုဒ်တွင်းကာရန် ယူရာ၌ ' လျာ - ညာ ' ဟူ၍ ချီသံဖြင့် လည်းကောင်း၊ ' သ - ပ ' ဟူ၍ ချသံဖြင့်လည်းကောင်း ရောနှောယူထားပြီး ပိုဒ်ဆုံး ကာရန်ကိုမူ ' ထား၊ လား၊ မြား၊ ချား ' ဟူ၍ ချသံများဖြင့် ကာရန်ယူထားကြောင်း တွေ့နိုင်ပါသည် ]
၁၂၄၀ ပြည့်နှစ်လောက်တွင် ထိုရှစ်လုံးဘွဲ့ကို အနည်းငယ်ပြုပြင်၍ ' ယိုးဒယား နန်းသိမ်းသံ ' ဟု တီထွင်လာကြောင်းကို ဝဇီရ ဗုဒ္ဓိ ဦးဖိုးစိန်က ဆတိုင်မွှတ်ဦးကူး၏ ' ဝေဿန္တရာ ပြဇာတ် ' လာ အောက်ပါအဖွဲ့များဖြင့် သာဓက ဆောင်ပြပါသည်။
၁။ ရီဆိုင်းသာစွ၊ ဝင်္ကတောင်ဆီ
မျှော်ကာ၊ ယောင်မှား၊ မယ်ဘွားမဒ္ဒီ
ကဏှာလေးနှင့် ရင်သွေးဇာလီ
ကြမ္မာညှိုး၊ ကံဆိုးလေကြံုခဲ့ပြီ။
၂။ ဝဋ်မွဲ၊ လွတ်ခဲလေနိုင်တော့သည်။
ဇွတ်ဆွဲ၊ မြင်မြဲလေ တာကရှည်
ဘယ်ကာလမှ၊ ဝဋ်စ ကုန်မည်
ဗျာပါကြီး၊ ပူမီးလေလျှံကစည်။
အမှတ် ၁ ရှစ်လုံးဘွဲ့သည် ယခုခေတ် ရှစ်လုံးဘွဲ့နှင့် ဖွဲ့ပုံချင်း အလွန်နီးစပ်နေပါပြီ။ အဆုံးပိုဒ်တွင် ရှစ်လုံးချ မချဘဲ ကိုးလုံး နှင့်ချခြင်းသာ ထူးခြားပါသည်။ အမှတ် ၂ ရှစ်လုံးဘွဲ့တွင်မူ တစ်ပိုဒ်စီ၌ ယခုခေတ် ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဲ့သို့ အက္ခရာလေးလုံးစီမခွဲဘဲ ရှေ့နှစ်လုံး၊ နောက်ခြောက်လုံး ခွဲကာ ကာရန်ယူထားပုံ ထူးခြားပါသည်။
ယခုခေတ် ရှစ်လုံးဘွဲ့များ၏ ရှေ့ပြေးဟု မှတ်ယူနိုင်ပါသည်။
[ ၄ ]
ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာသည် ယခုခေတ်အများသိနေသော ဖွဲ့ပုံမျိုးဖြစ်လာခြင်းမှာ လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီး၏ ကြိုးပမ်းမှုကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း ရှေ့တွင် တင်ပြခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။ ထိုကိစ္စနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ' မြန်မာအထက်တန်းကျောင်း ဆရာကြီး မောင်ဘညွန့် ' ဆိုသော ပုဂ္ဂိုလ်က လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီးအား မေးမြန်းဖူးပါသည်။
" ဆရာ ယခုတီထွင် ရေးသားလျက်ရှိသော ရှစ်လုံးဘွဲ့ မြန်မာဂါထာ၊ သို့မဟုတ် ရှစ်လုံးဘွဲ့ မြန်မာကဗျာနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ရှေးအခါ ပညာရှင်များ ရေးသားချက် မူဟောင်းများ ရှိပါသလား " ဟူသော အဓိပ္ပါယ်ရအောင် ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်ဖြင့် ရေးသား မေးမြန်းခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီး ကလည်း ထိုမေးမြန်းချက်ကို ၁၂၈၇ ခုနှစ်၊ နယုန်လ (၁၉၂၅ ၊ ဇွန်)ထုတ် ဒဂုန် မဂ္ဂဇင်း၊ ' ဒဂုန်ကဝိပေါင်းချုပ် ' အခန်းတွင် ရှင်းလင်းစွာ ပြန်လည်ဖြေကြားခဲ့ပါသည်။
ထိုရှစ်လုံးဘွဲ့မျိုးကို ရှေးပညာရှိများက ရေးသားခဲ့ဖူးကြောင်း၊ ' မြန်မာဂါထာ ' ဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်လေ့ရှိကြောင်း၊ ' ပေါရာဏ ကထာပါဌ် ' သည် ဤအသွားအတိုင်းပင်ဖြစ်ကြောင်း၊ ကျေးဇူးရှင် မဟာဝိသုဒ္ဓါရာမ ဆရာတော်ဘုရားကြီးကလည်း (ဆောင်းပါး ရှေ့ပိုင်းတွင် တင်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း) ရှစ်လုံးဘွဲ့ ဆုံးမကဗျာ ရေးဖွဲ့ခဲ့ကြောင်း၊ ယခုရေးဖွဲ့နေသော ကာရန်အသံ အနေအထားအတိုင်း စနစ်တကျရှိအောင် မိမိက တီထွင်ရေးသားခြင်း ဖြစ်ကြောင်းတို့ကို အကျယ်တဝင့် ရှင်းလင်းထားပါသည်။ ဆရာကြီး ဦးမောင်ကြီးက
" ဤကဗျာမျိုးကို ဆရာ စထွင်၍ ရေးသားသောအချိန်မှာ ၁၂၈၅ ခုနှစ်တွင် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီး ပျံလွန်တော်မူပြီးနောက် မုံရွာ လယ်တီတိုက်သို့ သွားရောက်၍ ဥပုသ် သီတင်း စောင့်သုံးနေခိုက်တွင် လယ်တီတိုက်ကြီးကို ဖွဲ့ဆို ရေးသားခဲ့သည်က စ၍ ဆရာ စထွင်ရေးသားခဲ့ပါသည်။ ထိုသို့ လက်မွန်စထွင် ရေးသားခဲ့စဉ်အခါ အထက်က ဆရာပြခဲ့သော နိဿရည်းအတိုင်း စနစ်မကျလှသေးပါ " ဟုမိန့်ဆိုပြီး ပထမဆုံး စတင်တီထွင်ရေးဖွဲ့သော လယ်တီတိုက်ဘွဲ့ ဂါထာများကိုလည်း ဖော်ပြထားပါသည်။
" ဥဒ္ဓံယာဝ၊ ဗန်းမော်ကောင်းတုံ
အဇောယာဝ၊ ပုသိမ်ဒဂုန်
ပသံသန္တိ၊ ကြေညာဆန်စုန်
ပသီဒန္တိ၊ ဇနာဗဟုံ။
နောက်မျက်နှာက၊ သလ္လာဝတီ
ရှေ့မျက်နှာက၊ ဧရာဝတီ
ဗဟိုဌာန၊ မုံရွယ်ယ်တီ
သံခိပ်အာဒိ၊ ကျမ်းဒီပနီ " စသည့် ကဗျာများဖြစ်ပါသည်။ ဆရာကြီး လယ်တီပဏ္ဍိတ ဦးမောင်ကြီး၏ ပထမဆုံး ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများအဖြစ် မှတ်သားဖွယ် ဖြစ်ပါသည်။
နောက်ပိုင်းတွင်မူ ကာရန်ယူပုံ၊ အသံထားပုံတို့ကို စနစ်ပိုကျလာပြီး ဆောင်းပါးအစတွင် ဖော်ပြခဲ့သည့် ရူပက္ခန္ဓာဘွဲ့ကဲ့သို့ ပုံစံကျသော ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာအဖြစ်သို့ ရောက်လာရပါသည်။ ထိုခေတ်က ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ တွင်ကျယ်ပုံကို ၁၂၉၈ ခုတွင် ပြုစုပြီးစီးသော ပုပ္ပါးဦးကျော်ရင်၏ ' ကဝိဘာရတီကျမ်း ' ၌
' အဆိုပါ လယ်တီပဏ္ဍိတ ဆရာကြီး ဦးမောင်ကြီး ရေးသားခဲ့သော မြန်မာဂါထာ ကဗျာတို့ကား သံဝေဂဘွဲ့ ဝိပါက်တော် ဆယ့်နှစ်ပါးဘွဲ့၊ ရောင်ခြည်တော် ခြောက်ပါးဘွဲ့ အစရှိသောအားဖြင့် မြောက်မြားစွာ ရှိလေသည်။ ၎င်းတို့ကို နည်းမှီ၍ နောက်မှ သူရေးငါရေးနှင့် မြန်မာကဗျာ ဂါထာနည်းများ ပြန့်ပွားလာခဲ့လေသည်။ ယခုအချိန်မှာကား တစ်နိုင်ငံလုံးတွင် ပျံ့နှံ့လျက် လယ်တီပဏ္ဍိတ ဆရာဦးမောင်ကြီး၏ မြန်မာဂါထာများကို သုံးစွဲနေကြလေပြီ ' ဟူ၍ ဖော်ညွှန်းထားပါသည်။
[ ၅ ]
အရိုးခံတေးထပ်ကို အခြေခံ၍ ရှစ်ဆယ်ပေါ်တေးထပ်၊ ထပ်တွန့်တေးထပ် စသည်ဖြင့် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ဆန်းသစ်လာ သကဲ့သို့ အရိုးခံ ရှစ်လုံးဘွဲ့ကို အခြေခံ၍ တီထွင်ဆန်းသစ်လာသော ရှစ်လုံးဘွဲ့အဆန်းများလည်း ပေါ်ထွန်းလာပါသေးသည်။ သာဓက အားဖြင့် ပြရလျှင် မြစ်ကွေ့ဆရာတော် ပျံလွန်တော်မူသောအခါ ဟင်္သာတမြို့ အထက်တန်းကျောင်းဆရာကြီး ဦးဘထွန်း ဆိုသည့် ပုဂ္ဂိုလ်က ' ထပ်တွန့်ရှစ်လုံးဘွဲ့ ' ဟူ၍ ရေးဖွဲ့သည်ကို ဤသို့ တွေ့နိုင်ပါသည်။
' ဝင်းဝါနေလို့၊ ဟင်္သာရွှေမြို့၊ မချို့ထင်ပေါ်၊
ကောင်းမြိုက်လှစ်၍၊ ကျောင်းတိုက်မြစ်ကွေ့၊ ချမ်းမြေ့သူပျော်၊
နေမြဲခိုက်ဝယ်၊ ရွှေသဲလှိုက်ဖွယ်၊ တကယ်ကြံုသော်၊
မရဏမင်း၊ ကြမ္မာယွင်း၊ အတင်းဆောင်ယူခေါ် '။
ရှစ်လုံးတစ်ပိုဒ်စီတွင် အစလေးလုံးကို နဘေထပ်ပြီး ထပ်တွန့်ရေးဖွဲ့ခြင်းဖြစ်၍ ထပ်တွန့်ရှစ်လုံးဘွဲ့ဟု အမည်ပေးခြင်း ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
ထို့အတူ ' သာကီဆွေ ' ခေါ် ပုဂ္ဂိုလ်ကလည်း ' နဘေရှစ်လုံးဘွဲ့ ' ကဗျာမျိုးကို ကွန့်၍ရေးဖွဲ့ဖူးပါသည်။
' သုမေဓာသွင်၊ ခုနေခါလျှင်၊ ဆုခြွေကာဆင်လို့ နေတော့ချင်၊
နောက်ဘဟိုတွင်၊ ထောက်ဆပိုရွှင်၊ အတိုးချရိုးကျပေါင်းမယ်ခင် '
ဟူသောအဖွဲ့မျိုး ဖြစ်ပါသည်။ ပထမပိုဒ်နှင့် တတိယပိုဒ်တို့တွင် ရှေ့နှင့်နောက် နဘေထပ် ကာရန်ယူထားသည်ကို တွေ့ရပါလိမ့်မည်။ ဤသို့တေးထပ်ကာ ရေးဖွဲ့သော ပါဠိဂါထာဆန်းကလေးများကို နည်းမှီ၍ ရေးဖွဲ့ခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဆရာ သာကီဆွေက ကဗျာဖွဲ့နည်းဆိုသည့် နိဿရည်းကျမ်းပြုသူ ဦးတင့်ဆွေကို ရှင်းပြဖူးကြောင်း မှတ်သားရပါသည်။
[ ၆ ]
ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ ပေါ်ထွန်းလာပုံကို တတ်စွမ်းသမျှ ခြေရာခံကြည့်ပြီးပါပြီ၊ ရှေ့တွင်တင်ပြခဲ့သည့်အပေါ် ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာသည် ယနေ့တွင် ခေတ်မစားတော့သော်လည်း မြန်မာကဗျာအဖွဲ့ တစ်ရပ်အဖြစ် အခိုင်အမာ နေရာရရှိပြီး ဖြစ်သည်။
ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ ရွတ်ဆိုသံများသည်လည်း လုံးဝတိတ်ဆိတ်သွားသည် မဟုတ်ပါ။ ဝတ်အသင်းများ ဝတ်ရွတ်ရာတွင် ရောင်ခြည်တော် ခြောက်ပါးဘွဲ့၊ ဝိပါက်တော် ဆယ့်နှစ်ပါးဘွဲ့၊ အောင်ခြင်းရှစ်ပါးဘွဲ့ စသည့် ရှစ်လုံးဘွဲ့ ရွတ်ဆိုသံများကို ယခုတိုင် ကြားနေရဆဲ ဖြစ်ပါသည်။
ရေးဖွဲ့သည့် အကြောင်းအရာအရ လည်းကောင်း၊ ကာရန်အနေအထား၊ အသံအနိမ့်အမြင့်အရ ကြည်နူးချမ်းမြေ့မှုကို ပေးစွမ်းနိုင်သော ကဗျာဖွဲ့မျိုးအဖြစ် တင့်တယ်စွာ ရပ်တည်လျက်ရှိဆဲပင်ဟု ဆိုရပါလိမ့်မည်။
ငွေတာရီမဂ္ဂဇင်း
အမှတ် ၃၄၆ ၊ မေ ၊ ၁၉၈၉ ။
0
responses to “
ရှစ်လုံးဘွဲ့ကို ခြေရာခံခြင်း
”