စာ​ပေမှတ်တိုင်များ​ကို ဖြတ်သန်း​ခြင်း​

ချစ်၍အလှကို​ဖော်ကျူး​ခြင်း​

[ ၁ ]
ချစ်သည်။
ရွာကိုချစ်သည်။ မြို့​ကိုချစ်သည်။ နိုင်ငံကို ချစ်သည်။
ကိုယ့်​ရွာ ကိုယ့်​မြို့​ ကိုယ့်​နိုင်ငံ ချစ်​သော စိတ်သည် သူသူငါငါ၏ ရင်ထဲနှလုံး​ထဲတွင် ကိန်း​အောင်း​နေတတ်​သော ဗီဇစိတ်ဖြစ်သည်။
ချစ်လျှင်လှသည်။ ချစ်စိတ်ဖြင့်​ ကြည့်​လျှင် အလှကို မြင်စမြဲဖြစ်သည်။ ကိုယ့်​ရွာကိုယ့်​မြို့​ ကိုယ့်​နိုင်ငံကို ချစ်စိတ်ဖြင့်​ ကြည့်​သောအခါ ရွာအလှ၊​ မြို့​အလှ၊​ နိုင်ငံအလှကို မြင်ရသည်။
ချစ်စိတ်ဖြင့်​ ကြည့်​၍မြင်လာ​သော အလှကို စာနှင့်​ပေနှင့်​ ​ရေး​ဖွဲ့​လေ​သောအခါ ...

[ ၂ ]
ပုဂံ​ခေတ်ကဖြစ်သည်။
' နှလုံး​မွေ့​လျော်ဖွယ်ရှိ​သော အရိမဒ္ဒနပူရ် မည်​သော ပြည်၌ကား​ အကြင်မင်း​ကား​ မြတ်စွာ​သော တရား​မင်း​တည်း​။ ထိုမင်း​၏ အမတျာကား​ အသဝတ်မည်၏တည်း​ '။
အသဝတ် အမည်ရှိ​သောအမတ်ကြီး​ ကွယ်လွန်​သောအခါ အမတ်ကြီး​၏ ဇနီး​သည် ခင်ပွန်း​၏ သင်္ချိုင်း​ဂူဝယ် ​ကောင်း​မှုပြုပြီး​ ​ကျောက်စာ​ရေး​ထိုး​သည်။
ထို​ကျောက်စာတွင် မိမိ၏ မြို့​ကို ' နှလုံး​မွေ့​လျော်ဖွယ်ရှိ​သော အရိမဒ္ဒနပူရ် ' ဟု ချစ်​သောစိတ်ဖြင့်​ မှတ်တမ်း​တင်ခဲ့​သည်။ အမတ်ကြီး​၏ဇနီး​ ပုဂံမြို့​သူသည် အရိမဒ္ဒနပူရ် မည်​သော ပုဂံမြို့​ကို ချစ်သည်။ ချစ်သည့်​အတွက် ပုဂံ၏အလှကို မြင်သည်။ မြင်သည့်​ အတွက် ' နှလုံး​မွေ့​လျော်ဖွယ်ရှိ​သော ' ဟု နှစ်နှစ်သက်သက် မှတ်တမ်း​တင်ခဲ့​ခြင်း​ဖြစ်သည်။
' နှလုံး​မွေ့​လျော်ဖွယ်ရှိ​သော ' ဟူသည့်​ ​ကျောက်ထက်အက္ခရာများ​သည်ကား​ အမတ်ကြီး​၏ဇနီး​ ချစ်​မေတ္တာ​ရောင်ဖြင့်​ ယခုတိုင် ဝင်း​ပြောင်ရွှန်း​လက် ​နေ​ပေ​တော့​သည်။

[ ၃ ]
ပင်း​ယ​ခေတ်ဆီကို ရှုပါဦး​။

တာဝတိံသာ နတ်ရွာ​လော၊​ နတ်ရွာ​လော။
ဟုတ်တည်း​ ရှင်ချင်း​ ရှင်ချင်း​
ဟုတ်တည်း​ ​ဆွေရင်း​ ​ဆွေရင်း​
ဟုတ်တည်း​ သည်ရင်း​ သည်ရင်း​
မြင်စိုင်း​ဟူသည် ​ရွှေပြည် ​ရွှေပြည်
မြင်စိုင်း​ ​ရွှေ​မြေ ပန်း​သင်း​ခွေ
ပင်​ခြေချံုထက်နွယ် ချံုထက်နွယ်။

ပင်း​ယမင်း​ ငါး​စီး​ရှင်​ကျော်စွာ၏ ' ကာချင်း​ ' တွင် မြင်စိုင်း​ရွှေ​မြေ၏ အလှကို နှစ်သက်စဖွယ် ဖွဲ့​ထား​သည်။ စစ်သည်တို့​၏ ရဲစိတ်ရဲမာန် တက်ကြွစွာ ' ကာက ' ကြရာတွင် ဤကာချင်း​ကို ဆိုကြသည်ဟု မှတ်သား​ရသည်။ ကာချင်း​တွင် တာဝတိံသာ နတ်ပြည် ကဲ့​သို့​ သာယာ​သော မြင်စိုင်း​၏အလှကို ဖွဲ့​သည်။ ' ​ရွှေပြည် ' ဟူ၍ တမြတ်တနိုး​ တင်စား​သည်။ သင်း​ခွေပန်း​များ​ နွယ်တက်​နေ​သော မြင်စိုင်း​၏အလှ။ ကိုယ့်​မြို့​ကိုယ့်​နိုင်ငံဖြစ်​သော မြင်စိုင်း​ရွှေ​မြေကို ချစ်​သော ငါး​စီး​ရှင်​ကျော်စွာသည် မြင်စိုင်း​၏အလှကို မြင်သည်၊​ မြင်သည့်​အလှကို ကာချင်း​ဖြင့်​ ပုံ​ဖော်ပြသည်။ ဤမြင်စိုင်း​မြို့​ဘွဲ့​ ကာချင်း​တွင် ငါး​စီး​ရှင်၏ နိုင်ငံချစ်စိတ်သည် တစ်သား​တည်း​ ကိန်း​ဝပ်လျက် ရှိ​နေ​ပေသည်။

[ ၄ ]
အင်း​ဝ​ခေတ်။
​နေဝင်မြင်သည်၊​ ဝ​ရွှေပြည်ကား​၊​ ဆင်း​ရည် ပတ်ချုပ်။ မှိုင်း​အုပ်ပျပျ၊​ ပုည​တောင်ဆီ၊​ ရီလျက် မလင်း​၊​ မဝင်း​အုပ်မှိုင်း​၊​ စစ်ကိုင်း​ တစ်ဖက်၊​ သန်လျက်​ပေါ်ထွန်း​၊​ ကျွန်း​များ​တံခွန်၊​ နန်း​ဗိမာန်မှာ၊​ ​လေသွန်ဖြည်း​လှည့်​ လိမ့်​တကား​။
စာဆိုရှင်​ထွေး​နာသိန်၏ အင်း​ဝမြို့​ ဘွဲ့​ရတုဖြစ်သည်။ ရှင်​ထွေး​နာသိန်သည် ​ရွှေနန်း​ကြော့​ရှင် လက်ထက်တွင် ရာဇဝတ် ​ဘေး​ကြောင့်​ အင်း​ဝမှ​တောင်ငူသို့​ ထွတ်​ပြေး​တိမ်း​ရှောင်ရသည်။ ​တောင်ငူတွင် ခိုလှံု​နေ​သော်လည်း​ ရှင်​ထွေး​နာသိန်ခမျာ အင်း​ဝကို မ​မေ့​နိုင်ရှာ။ ​ရော်ရမ်း​လွမ်း​ဆွတ် ​နေမိရှာသည်။ ​နေဝင်ကာနီး​ ဆည်း​ဆာ​ရောင် ရီတ​မှောင်တွင် ပုည​တောင်၊​ စစ်ကိုင်း​တစ်ဖက် သန်လျက်ခုံ​ပေါ်တွင် တည်ထား​သော အင်း​ဝ​ရွှေပြည်၊​ ​လေသွန်ပြတင်း​မှ ​လေတညှင်း​ညှင်း​ ​ဆော်​မွေ့​နေမည့်​ ​ရွှေနန်း​တော်တို့​ကို မြင်​ယောင်လာသည်။ လွမ်း​ဆွတ်လာသည်။ ကိုယ့်​ရပ်ကိုယ့်​မြေ အင်း​ဝပြည်ကို ချစ်​သောစိတ်ဖြင့်​ မြင်​ယောင်လွမ်း​ဆွတ်ကာ အင်း​ဝ၏ အလှကို စာဖွဲ့​ခြင်း​ဖြစ်သည်။ ဤသို့​ ကြိတ်မှိတ် လွမ်း​ဆွတ်ရင်း​နှင့်​ပင် ရှင်​ထွေး​နာသိန်ခမျာ ​တောင်ငူတာင် ကွယ်လွန်ရှာသည်။ ကွယ်လွန်ပြီး​မှ သူ့​ခေါင်း​အုံး​အောက်တွင် ဤရတုကို ​တွေ့​ရ​တော့​သည်။ ​ကြေကွဲဖွယ်ပင်။ အင်း​ဝ​ရွှေပြည်ကို ချစ်​သော လွမ်း​သော ရှင်​ထွေး​နာသိန်၏ စိတ်အစဉ်ကား​ သူ့​ရတုထဲတွင် စွဲထင်လျက် ရှိ​နေ​ပေ​တော့​သည်။

[ ၅ ]
​တောင်ငူ​ခေတ်။
ရခိုင်ပြည်နယ် ​မြောက်ဦး​မြို့​တွင် မင်း​ရာဇာကြီး​ မင်း​ပြုလျက်ရှိသည်။ ဟံသာဝတီမင်း​ ငါး​ဆူဒါယကာနှင့်​ တစ်​ခေတ်တည်း​ လည်း​ ဖြစ်သည်။ မင်း​ရာဇာကြီး​၏ သား​တော် အိမ်​ရှေ့​ဥပရာဇာ မင်း​ခ​မောင်း​၏ အ​ကြေီး​တော်ကား​ စာဆို ' ဥက္ကာပျံ ' ပင်တည်း​။ ဥက္ကာပျံသည် အိမ်​ရှေ့​ဥပရာဇာနှင့်​အတူ ဟံသာဝတီသို့​ စစ်ချီရသည်။ ဟံသာဝတီတွင် ​လေး​နှစ်မျှကြာ​သောအခါ ဥက္ကာပျံသည် ဇာတိဌာ​နေ ' ​မြောက်ဦး​ ' ​မြေကို လွမ်း​ဆွတ်သတိရလာသည်။ ပြန်ချင်လာသည်။ သို့​သော် သူ့​သခင် အိမ်​ရှေ့​ဥပရာဇာ ပြန်ပါမှ သူလည်း​ ပြန်ရ​တော့​မည်။
ဥက္ကာပျံကား​ ပရိယာယ် သုံး​တော့​သည်။ အိမ်​ရှေ့​မင်း​၏ ချစ်သူမင်း​သမီး​က အိမ်​ရှေ့​မင်း​အား​ ​မြောက်ဦး​မြို့​တော်၏ အလှကို ဖွဲ့​နွဲ့​လျှောက်ထား​ဟန် ရတုများ​ ဖွဲ့​လေ​တော့​သည်။ ဥက္ကာပျံ၏ ရတုများ​တွင် ​မြောက်ဦး​ရွှေမြို့​တော်၏ အလှသည် ​ပေါ်လွင်​နေ သကဲ့​သို့​ ဥက္ကာပျံ၏ ကိုယ့်​မြို့​ကိုယ့်​ပြည်ကိုချစ်​သော စိတ်ဓာတ်သည်လည်း​ ထင်ရှား​လျက်ရှိသည်။
ယက္ခမှန်ဖူး​ ​မြောက်ဦး​ရွှေပြည်သာ၌
များ​စွာသည် ​ရွှေ​လှေ​ပေါင်း​
သိင်္ဃနဒီ နန်း​တောင်ဆီဝယ်
​ရွှေ​လှေ မင်း​ဆိပ်​ချောင်း​၌
တ​ထောင်း​ထောင်း​ ​ပျော်စည်တွင်
တူစုံ ရှုကြည့်​ချစ်သည်။
သင်္ကြန်အခါတည့်​လေ။
​မြောက်ဦး​နေပြည်​တော် သိင်္ဃနဒီ​ချောင်း​၌ ​လှေများ​နှင့်​ သင်္ကြန်ပွဲနွှဲချင်သည့်​ ဆန္ဒကို ဖွဲ့​နွဲ့​လိုက်ခြင်း​ ဖြစ်သည်။ ဆယ့်​နှစ်ရာသီလုံး​တွင် မြင်နိုင်​တွေ့​နိုင်​သော ​မြောက်ဦး​၏ အလှကွက်အမျိုး​မျိုး​ကို ​ရေး​ဖွဲ့​ကာ အလွမ်း​ဖြေရရှာခြင်း​ ဖြစ်သည်။ ဥက္ကာပျံ ကား​ ​မြောက်ဦး​၏ အလှကို လက်ရာ​မြောက်စွာ ပုံ​ဖော်​ရေး​ဖွဲ့​နိုင်သူ​ပေတည်း​။

[ ၆ ]
ရတနာပူရ၊​ ​ရွှေအင်း​ဝဟု၊​ ​ပေါက်ပြဖြန့်​ကျော်၊​ ​ရွှေပြည်​တော်ကား​၊​
​ရေ​သော်ကျယ်မျှ၊​ ဆယ့်​နှစ်လ၌၊​ ဆုံး​စမမြင်၊​ သဘာင်နှင့်​သာ၊​
ဆက်ကာကာတည်၊​ ပွင့်​လင်း​စည်သည်၊​ ​ရွှေပြည်​ရွှေဝ နန်း​တည့်​လေ။

ဆယ့်​နှစ်ရာသီစလုံး​ ပွဲ​တော်များ​ဖြင့်​ စည်ကား​နေ​သော အင်း​ဝ​နေပြည်​တော်၏ အလှကို ​ညောင်ရမ်း​ခေတ် (ဒုတိယ အင်း​ဝ ​ခေတ်) စာဆိုဦး​အောင်ကြီး​က လူး​တား​ဖြင့်​ ပုံ​ဖော်လိုက်ခြင်း​ဖြစ်သည်။ လစဉ်ရာသီပွဲများ​ ဆင်နွှဲကြပုံကို မြင်​ယောင်လာ​အောင် တစ်ရာသီလျှင် လူး​တား​တစ်ပုဒ်စီဖြင့်​ အလှခြယ်ပြထား​သည်မှာလည်း​ နှစ်သက်ဖွယ်​ကောင်း​လှသည်။ ကိုယ့်​မြို့​ကိုယ့်​ပြည်၏ အလှကို မြင်လည်း​မြင်၍ ပြလည်း​ပြတတ်သူဖြစ်သည်။ အရင်း​အမြစ်ကား​ ကိုယ့်​မြို့​ကိုယ့်​ပြည်ကို ချစ်​သော စိတ်ပင်ဖြစ်ပါလိမ့်​မည်။

[ ၇ ]
ကုန်း​ဘောင်​ခေတ်သို့​ ​ရောက်ပါပြီ။
​နွေကျွန်း​သန်ကာ၊​ ခုချိန်ခါကို၊​
​ကျောင်း​အရာမ်ခင်း​၊​ ​စေတီတွင်း​ဝယ်
သီတင်း​အလှူ၊​ ​ရွှေပြည်သူတို့​
ဆုယူစည်း​ဝေး​၊​ ဖြူဖြူ​ဖွေး​လိမ့်​
စက်​မှေး​ခိုက်တွင်၊​ အိပ်မက်မြင်သို့​
မရွှင်ရှုတ၊​ လွမ်း​လိုက်လှရှင့်​။
နာမည်​ကျော် လက်ဝဲသုန္ဒရ အမတ်ကြီး​၏ လွမ်း​သံဖြစ်သည်။ မင်း​မျက်သင့်​၍ မဲဇာသို့​ အပို့​ခံရ​သော အမတ်ကြီး​သည် မဲဇာက​နေ၍ ကုန်း​ဘောင်​နေပြည်​တော်ကို ​ရော်ရမ်း​လွမ်း​ဆွတ် ​နေမိရှာသည်။ ဘုရား​သွား​ကျောင်း​တက် ပြု​နေကြမည့်​ ပြည်သူတို့​၏ အသွင်ကို မြင်​ယောင်ကြည့်​မိရင်း​ လွမ်း​ဆွေး​နေမိရှာခြင်း​ ဖြစ်သည်။ ချစ်၍ လွမ်း​ရ​သော အလွမ်း​၊​ လွမ်း​စိတ်နှင့်​ သရုပ်​ဖော်​နေ​သော ​နေပြည်​တော် အလှဖွဲ့​ပါတည်း​။

[ ၈ ]
ထ​လော့​မြန်မာ၊​ မြန်မာထ​လော့​
အား​မ​ပျော့​နှင့်​၊​ မ​လျော့​လုံ့​လ
သူကစ၍၊​ ငါကအား​လုံး​
လက်ရုံး​မြား​မြောင်၊​ ဉာဏ်မြား​မြောင်နှင့်​
စွမ်း​ဆောင်ကြ​လေ၊​ ​ဆောင်ကြ​လေ​လော့​
ဤ​မြေ ဤရွာ၊​ ဘယ်သူ့​ရွာလဲ
ဤယာစပါး​၊​ ဘယ်သူ့​စပါး​လဲ
ကိုလိုနီ​ခေတ်က တပ်လှန့်​သံဖြစ်သည်။ ဆရာ​ဇော်ဂျီသည် သူ့​ကျွန်ဘဝ​ရောက်​နေသည့်​ မြန်မာပြည်အား​ ကိုယ့်​ရွာ ကိုယ့်​ပြည် အတွက် ​ဆောင်ရွက်ကြရန် တပ်လှန့်​နှိုး​ဆော်လိုက်ခြင်း​ ပင်ဖြစ်သည်။ ကိုယ့်​မြို့​ကိုယ့်​ပြည်ကို ချစ်တတ်၊​ မြတ်နိုး​ တတ်လာ​အောင် အကျိုး​ဆောင်တတ်လာ​အောင် အား​သစ်​လောင်း​ပေး​လိုက်​သော ကဗျာပင်တည်း​။ တက်ကြွထက်သန်​သော တိုင်း​ချစ်ပြည်ချစ်စိတ်မှ ​ပေါက်ပွား​လာ​သော ကဗျာပင်တည်း​။

[ ၉ ]
သူ့​ရွာသူ့​ပြည်က မည်မျှလှသည်ဆို​စေ၊​ မည်မျှသာယာသည်ဆို​စေ အား​မကျဘဲ ကိုယ့်​ရွာကိုယ့်​ပြည်၏ အလှကိုရှာရင်း​ ကိုယ့်​ရွာကိုယ့်​ပြည်ကိုသာ ချစ်​နေလို​သော ​ငွေတာရီက ' အလှရှိရာ ' ကဗျာတွင် ဤသို့​ ကျူး​ရင့်​ထား​ပါသည်။
​မြေပင်ကျယ်ဝင်း​၊​ လယ်ယာခင်း​၌
အင်း​အိုင်မြစ်​ချောင်း​၊​ ရှုမ​ညောင်း​တည့်​
​တောင်​စောင်း​တောင်ထိပ်၊​ ​စေတီရိပ်ဝယ်
​ဆွေမိတ်တူစုံ၊​ ဖူး​ရတုံ​သော်
အာရုံသန့်​စင်၊​ ကြည်ဘဝင်နှင့်​
မိခင်​မြေမ၊​ သာ​လေစွဟု .....
​ငွေတာရီ၏ ' မိခင်​မြေ သာ​လေစွ ' ဟူ​သော ကျူး​ရင့်​သံသည် မိခင်​မြေကို ချစ်ခင်တွယ်တာ​သော စိတ်ကိုလည်း​ကောင်း​၊​ မိခင်​မြေ၏ အလှကိုလည်း​ကောင်း​ ​ဖော်ညွှန်း​လျက် ရှိပါ​ပေသည်။

[ ၁၀ ]
မင်း​တို့​မ​မေ့​အပ်သည့်​ အရပ်သုံး​ပါး​ရှိသည်ဟု ကျမ်း​ဂန်ကပြသည်။ ဖွား​ရာဇာတိအရပ်၊​ ဘိသိက်ခံရာအရပ်၊​ ရန်​အောင်ရာ အရပ်တို့​တည်း​။
ဇာတိမြစ်​ခြေ၊​ ရန်​အောင်​မြေနှင့်​
သွန်း​ရေခံရာ၊​ ခန်း​ဝါထင်ရှား​
ရပ်သုံး​ပါး​ကို လူများ​သနင်း​
မင်း​တို့​တံထွာ၊​ မ​မေ့​ရာလျက် ....
တွင်း​သင်း​မင်း​ကြီး​ကလည်း​ ဘလ္လာတိယပျို့​တွင် ထိုအရပ်သုံး​ပါး​ကို ဤသို့​ ​ရေး​ဖွဲ့​ထား​သည်။ ထိုအရပ်သုံး​ပါး​တွင် တစ်ပါး​ အပါအဝင် ဖြစ်​သော ' ဇာတိ​မြေ ' အ​ကြောင်း​ကို ဤ​နေရာတွင် အထူး​ပြုလိုပါသည်။ ဇာတိ​မြေကို မင်း​မှသာမဟုတ်၊​ လူသား​မှန်သမျှ မ​မေ့​အပ်၊​ မ​မေ့​စ​ကောင်း​။
ချစ်သူကို ​မေ့​ရိုး​ထုံး​စံမရှိ၊​ ချစ်သူကို မ​မေ့​နိုင်ကြ။
ချစ်သူနှင့်​ အတူ​နေရစဉ် ချစ်​သောစိတ်ဖြင့်​ ချစ်သူ၏အလှကို ​ဖော်ကျူး​တတ်ကြစမြဲ။ ချစ်သူနှင့်​ဝေး​လျှင်လည်း​ လွမ်း​သော စိတ်ဖြင့်​ တမ်း​တတတ်ကြစမြဲ။
ဇာတိ​မြေကို ချစ်ရသည်။
ဇာတိ​မြေသည်လည်း​ ချစ်သူပင်တည်း​။ ထို့​ကြောင့်​
ဇာတိ​မြေကို မ​မေ့​နိုင်ကြ။ ဇာတိ​မြေတွင် ​နေရစဉ် ချစ်​သောစိတ်ဖြင့်​ ဇာတိ​မြေ၏ အလှကို ​ဖော်ကျူး​တတ်ကြစမြဲ။ ဇာတိ ​မြေနှင့်​ဝေး​လျှင်လည်း​ လွမ်း​သောစိတ်ဖြင့်​ တမ်း​တတတ်ကြစမြဲ။
ထိုသ​ဘောကို စာ​ပေသမိုင်း​အစဉ်က သက်​သေပြခဲ့​ပြီး​ပေပြီ။
ဇာတိရပ်ရွာကို ချစ်၍ ရွာ၏အလှကို ​ဖော်ကျူး​သည်။ ဇာတိမြို့​ကိုချစ်၍ မြို့​၏အလှကို ​ဖော်ကျူး​သည်။ ဇာတိနိုင်ငံကိုချစ်၍ နိုင်ငံ၏အလှကို ​ဖော်ကျူး​သည်။
- ဤအ​လေ့​ကား​ အစဉ်အလာ ကြီး​မား​ခဲ့​သော အ​လေ့​
- ဤအ​လေ့​ကား​ နိုင်ငံသား​တိုင်း​ အ​လေး​အမြတ်ပြုအပ်​သော အ​လေ့​
- ဤအ​လေ့​ကား​ နိုင်ငံချစ်စိတ် ခိုင်မာစွဲမြဲလာ​အောင် ပြု​ပေး​သောအ​လေ့​ ဟုဆိုရမည်သာ။

​ငွေသဲဖြူမဂ္ဂဇင်း​၊​ ၁၉၈၅။